Οι 10 Σημαντικότερες Ορθοπεδικές Παθήσεις: Αντιμετωπίζοντας τις Προκλήσεις του Μυοσκελετικού Συστήματος
Η ορθοπαιδική ιατρική ασχολείται με τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη παθήσεων που επηρεάζουν το μυοσκελετικό σύστημα, αποτελώντας έναν κρίσιμο τομέα της ιατρικής που ασχολείται με την υγεία και τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Ας ρίξουμε μια ματιά στις σημαντικότερες ορθοπαιδικές παθήσεις και τον τρόπο προσέγγισής τους.
Η αρθρίτιδα αναφέρεται σε μια ομάδα παθήσεων που προκαλούν φλεγμονή στις αρθρώσεις. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ρευματοειδή αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα ή άλλες μορφές, η αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο, κινητικότητα και ακόμα και αναπηρία. Η θεραπεία επικεντρώνεται στον έλεγχο της φλεγμονής και τη διατήρηση της κινητικότητας.
2. Σκολίωση
Η σκολίωση αφορά την ανομοιόμορφη καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης. Ενώ μικρές καμπυλώσεις είναι φυσιολογικές, η σοβαρή σκολίωση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αναπνοής και πόνο στην πλάτη. Η πρόληψη και η αντιμετώπιση συνήθως περιλαμβάνουν κινησιοθεραπεία και, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει τις αρθρώσεις και τα γύρω ιστούς. Μπορεί να επηρεάσει τον οργανισμό σε ευρεία κλίμακα, προκαλώντας πόνο, φλεγμονή, και ακόμα και οργανική βλάβη. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συνήθης φθορά των αρθρώσεων που σχετίζεται με την γήρανση. Καθώς το χόνδρο των αρθρώσεων φθείρεται, οι οστά εκτίθενται και προκαλούν πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Η διαχείριση περιλαμβάνει άσκηση, άλλες θεραπείες για τον πόνο, και σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Οι τραυματισμοί στο μυοσκελετικό σύστημα μπορεί να προκληθούν από αθλητικές δραστηριότητες, ατυχήματα ή άλλες καταστάσεις. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αξιολόγηση του τραυματισμού, φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Η οστεοπόρωση αφορά τη μείωση της πυκνότητας των οστών, καθιστώντας τα ευπαθή σε κατάγματα. Είναι συνηθισμένη σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει συμπληρώματα ασβεστίου, βιταμίνης D και φαρμακευτική αγωγή.
Ιατρικό ανατομικό μοντέλο γόνατου
7. Κύστεις και Όγκοι των Οστών
Οι κύστεις και οι όγκοι των οστών μπορεί να προκαλέσουν πόνο, αστάθεια και προβλήματα κίνησης. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο του όγκου, μερικές φορές απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Ankle pain, foot painful point.
8. Κατάγματα Σπονδύλων
Τα κατάγματα σπονδύλων είναι συχνά συνέπεια της οστεοπόρωσης ή τραυματισμού. Μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο και περιορισμό κίνησης. Η θεραπεία περιλαμβάνει ασκήσεις, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα προκαλεί πόνο, αδυναμία και αισθητικές διαταραχές στην περιοχή του καρπού. Συνήθως προκαλείται από επαναλαμβανόμενη χρήση του καρπού. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει αποσυμπίεση, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
10. Σύνδρομο Κοιλιακού Σωλήνα
Το σύνδρομο κοιλιακού σωλήνα αφορά την συμπίεση των νεύρων στον κοιλιακό σωλήνα, προκαλώντας πόνο και αδυναμία στα κάτω άκρα. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αποσυμπίεση, ασκήσεις ενδυνάμωσης και σε κάποιες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Κάθε περίπτωση απαιτεί προσεκτική διάγνωση και ατομική θεραπεία. Οι ορθοπεδικοί είναι οι ειδικοί που αντιμετωπίζουν αυτές τις παθήσεις, παρέχοντας στους ασθενείς τους τις καλύτερες δυνατές λύσεις για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του μυοσκελετικού συστήματος
Η αντιμετώπιση αυτών των ορθοπαιδικών παθήσεων απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, συχνά συνδυάζοντας φαρμακευτική θεραπεία, φυσικοθεραπεία, χειρουργική επέμβαση και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η επίσκεψη σε ειδικό ορθοπεδικό είναι σημαντική για την αναγνώριση, διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία κάθε περίπτωσης.
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης είναι αποτέλεσμα τραυματισμού των τενόντων που ισιώνει τη μεσαία άρθρωση του δακτύλου σας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία άρθρωση του τραυματισμένου δακτύλου δεν θα ισιώσει, ενώ η άκρη του δακτύλου κάμπτεται προς τα πίσω. Εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως αυτός ο τραυματισμός, η παραμόρφωση μπορεί να προχωρήσει, με αποτέλεσμα μόνιμη παραμόρφωση και μειωμένη λειτουργία.
Το χαρακτηριστικό σχήμα της παραμόρφωσης δίκην κομβιοδόχης. Η μεσαία άρθρωση του προσβεβλημένου δακτύλου δεν θα ισιώσει, ενώ η άκρη του δακτύλου κάμπτεται προς τα πίσω.
Ανατομία
Υπάρχουν διάφοροι τένοντες στα δάχτυλά σας που συνεργάζονται για να λυγίσουν και να ισιώσουν το δάχτυλό σας. Αυτοί οι τένοντες τρέχουν κατά μήκος της πλευράς και του επάνω μέρους του δακτύλου. Ο τένοντας στο πάνω μέρος του δακτύλου προσκολλάται στο μεσαίο οστό του δακτύλου (η κεντρική ολίσθηση του τένοντα). Όταν αυτός ο τένοντας τραυματιστεί, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει πλήρως.
Αιτία
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης προκαλείται γενικά από ένα ισχυρό χτύπημα στην πάνω (ραχιαία) πλευρά μιας λυγισμένης (κάμψης) μεσαίας άρθρωσης ενός δακτύλου.
Μπορεί επίσης να προκληθεί από μια τομή στο πάνω μέρος του δακτύλου, η οποία μπορεί να κόψει την κεντρική ολίσθηση (τένοντα) από την προσκόλλησή της στο οστό. Η ρήξη μοιάζει με τρύπα (“μπουτονιέρα” στα γαλλικά). Σε ορισμένες περιπτώσεις, το οστό μπορεί πραγματικά να σκάσει μέσω του ανοίγματος.
Οι παραμορφώσεις δίκην κομβιοδόχης μπορεί επίσης να προκληθούν από αρθρίτιδα.
Συμπτώματα
Σημάδια παραμόρφωσης δίκην κομβιοδόχης μπορεί να αναπτυχθούν αμέσως μετά από τραυματισμό στο δάχτυλο ή μπορεί να εμφανιστούν μία εβδομάδα έως 3 εβδομάδες αργότερα.
Το δάχτυλο στη μεσαία άρθρωση δεν μπορεί να ισιώσει και το δάχτυλο δεν μπορεί να λυγίσει.
Πρήξιμο και πόνος εμφανίζονται και συνεχίζονται στην κορυφή της μεσαίας άρθρωσης του δακτύλου.
Εξέταση γιατρού
Επειδή μια παραμόρφωση μπουτονιέρας είναι μόνο ένας από τους πολλούς τραυματισμούς που οφείλονται σε “μπλοκαρισμένο δάχτυλο”, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία.
Ο γιατρός σας θα εξετάσει τα δάχτυλα και το χέρι. Αυτός θα σας ζητήσει να ισιώσετε το προσβεβλημένο δάχτυλο και να λυγίσετε το δάχτυλό σας. Ενδέχεται να συνιστάται η ακτινογραφία για την ανίχνευση τυχόν σπασμένων οστών που συνδέονται με την κεντρική ολίσθηση του τένοντα.
Θεραπευτική αγωγή
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης πρέπει να αντιμετωπιστεί νωρίς για να σας βοηθήσει να διατηρήσετε το πλήρες εύρος κίνησης στο δάχτυλο.
Μη χειρουργικές επιλογές
Η μη χειρουργική θεραπεία προτιμάται συνήθως και μπορεί να περιλαμβάνει:
Νάρθηκες: Ένας νάρθηκας θα εφαρμοστεί στο δάχτυλο στη μεσαία άρθρωση για να το ισιώσει. Αυτό κρατά τα άκρα του τένοντα να διαχωρίζονται καθώς θεραπεύεται. Επιτρέπει επίσης την κάμψη του άκρου του δακτύλου. Είναι σημαντικό να φοράτε το νάρθηκα συνεχώς για το συνιστώμενο χρονικό διάστημα – συνήθως 6 εβδομάδες για έναν νεαρό ασθενή και 3 εβδομάδες για έναν ηλικιωμένο ασθενή. Μετά από αυτήν την περίοδο ακινητοποίησης, ίσως χρειαστεί να φορέσετε το νάρθηκα τη νύχτα.
Ασκήσεις: Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει ασκήσεις τεντώματος για να βελτιώσει τη δύναμη και την ευελιξία στα δάχτυλα.
Προστασία: Εάν συμμετέχετε σε αθλήματα, μπορεί να χρειαστεί να φοράτε προστατευτικό νάρθηκα.
Τα άτομα με παραμόρφωση τύπου μπουτονιέρας που προκαλούνται από αρθρίτιδα μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία με από του στόματος φάρμακα ή ενέσεις κορτικοστεροειδών, καθώς και με νάρθηκα.
Χειρουργικές επιλογές
Ενώ προτιμάται η μη χειρουργική θεραπεία της παραμόρφωσης μπουτονιέρ, η χειρουργική επέμβαση είναι μια επιλογή σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν:
Ένα μεγάλο θραύσμα οστού μετατοπίζεται από την κανονική του θέση.
Η κατάσταση δεν βελτιώνεται με νάρθηκα.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργία, αλλά μπορεί να μην είναι σε θέση να διορθώσει πλήρως την κατάσταση και να κάνει το δάχτυλο να φαίνεται κανονικό. Εάν η παραμόρφωση παραμείνει χωρίς θεραπεία για περισσότερο από 3 εβδομάδες, γίνεται πολύ πιο δύσκολη η θεραπεία.
Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν ώμο είναι πραγματικά πολλές αρθρώσεις που συνδυάζονται με τένοντες και μύες για να επιτρέψουν ένα ευρύ φάσμα κίνησης στο χέρι – από το ξύσιμο της πλάτης σας έως την εκτέλεση του τέλειου βήματος.
Η κινητικότητα όμως έχει την τιμή της. Μπορεί να οδηγήσει σε αυξανόμενα προβλήματα αστάθειας ή παρακώλυσης των μαλακών ιστών ή των οστών στον ώμο σας, με αποτέλεσμα πόνο. Μπορεί να αισθάνεστε πόνο μόνο όταν μετακινείτε τον ώμο σας ή όλη την ώρα. Ο πόνος μπορεί να είναι προσωρινός ή μπορεί να συνεχιστεί και απαιτεί ιατρική διάγνωση και θεραπεία.
Αυτό το άρθρο εξηγεί μερικές από τις κοινές αιτίες του πόνου στον ώμο. Ο γιατρός σας μπορεί να σας δώσει πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τον πόνο στον ώμο σας.
Αιτία του πόνου στον ώμο
Τα περισσότερα προβλήματα στον ώμο εμπίπτουν σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες:
Φλεγμονή τένοντα (θυλακίτιδα ή τενοντίτιδα) ή σχίσιμο τένοντα
Άλλες πολύ λιγότερο συχνές αιτίες πόνου στον ώμο είναι:
όγκοι,
λοίμωξη και
προβλήματα που σχετίζονται με τα νεύρα.
Πόνος στον ώμο λόγω της αρθρίτιδας
Θυλακίτιδα
Οι θύλακες είναι μικροί, γεμισμένοι με υγρά σάκοι που βρίσκονται σε αρθρώσεις σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του ώμου. Λειτουργούν ως μαξιλάρια μεταξύ των οστών και των υπερκείμενων μαλακών ιστών και βοηθούν στη μείωση της τριβής μεταξύ των μυών που γλιστρούν και των οστών.
Μερικές φορές, η υπερβολική χρήση του ώμου οδηγεί σε φλεγμονή και πρήξιμο του θυλάκιου μεταξύ της περιστροφικής μανσέτας και μέρους της ωμοπλάτης που είναι γνωστό ως ακρώμιο. Το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση γνωστή ως υποακρωμιακή θυλακίτιδα.
Η θυλακίτιδα εμφανίζεται συχνά σε συνδυασμό με τενοντίτιδα περιστροφικής μανσέτας. Οι πολλοί ιστοί στον ώμο μπορούν να γίνουν φλεγμονώδεις και επώδυνοι. Πολλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το χτένισμα των μαλλιών σας ή το ντύσιμο, μπορεί να γίνουν δύσκολες.
Τενοντίτιδα
Ένας τένοντας είναι ένα καλώδιο που συνδέει τους μυς με τα οστά. Συνήθως η τενοντίτιδα είναι αποτέλεσμα φλεγμονής στον τένοντα.
Γενικά, η τενοντίτιδα είναι ένας από τους δύο τύπους:
Οξεία. Η υπερβολική ρίψη μπάλας ή άλλες εναέριες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της εργασίας ή του αθλητισμού μπορεί να οδηγήσει σε οξεία τενοντίτιδα.
Χρόνια. Εκφυλιστικές ασθένειες όπως η αρθρίτιδα ή η επαναλαμβανόμενη φθορά λόγω ηλικίας, μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνια τενοντίτιδα.
Οι πιο συχνά επηρεασμένοι τένοντες στον ώμο είναι οι τέσσερις τένοντες περιστροφικής μανσέτας και ένας από τους τένοντες δικέφαλου. Η περιστροφική μανσέτα αποτελείται από τέσσερις μικρούς μύες και τους τένοντες τους που καλύπτουν το κεφάλι του οστού του άνω βραχίονα και το διατηρούν στην υποδοχή του ώμου. Η περιστροφική μανσέτα σας βοηθά να παρέχει κίνηση και σταθερότητα στους ώμους.
Ρήξη τένοντα
Ο διαχωρισμός και το σχίσιμο των τενόντων μπορεί να προκύψει από οξεία βλάβη ή εκφυλιστικές αλλαγές στους τένοντες λόγω της προχωρημένης ηλικίας, της μακροχρόνιας υπερβολικής χρήσης και της φθοράς ή από ξαφνικό τραυματισμό. Αυτά τα σχισίματα μπορεί να είναι μερικά ή να διαχωρίσουν εντελώς τον τένοντα από την προσκόλλησή του στο οστό.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πλήρους ρήξης, ο τένοντας απομακρύνεται από την προσκόλλησή του στο οστό. Οι τραυματισμοί του περιστροφικού μανικιού και του τένοντα του δικέφαλου είναι από τους πιο συνηθισμένους από αυτούς τους τραυματισμούς.
Τρισδιάστατο μοντέλο αρθροσκόπησης του ώμου
Πρόσκρουση
Η πρόσκρουση στον ώμο συμβαίνει όταν το πάνω μέρος της ωμοπλάτης (ακρώμιο) ασκεί πίεση στους υποκείμενους μαλακούς ιστούς όταν ο βραχίονας ανυψώνεται μακριά από το σώμα. Καθώς ανυψώνεται ο βραχίονας, το ακρώμιο τρίβεται, ή “προσκρούει”, στους τένοντες περιστροφικής μανσέτας και στον θύλακα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε θυλακίτιδα και τενοντίτιδα, προκαλώντας πόνο και περιορισμένη κίνηση.
Αστάθεια ώμου
Η αστάθεια του ώμου συμβαίνει όταν το κεφάλι του οστού του άνω βραχίονα ωθείται από την υποδοχή ώμου. Αυτό μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα ξαφνικού τραυματισμού ή από υπερβολικής χρήσης.
Οι αστάθειες ώμων μπορεί να είναι μερικές, με τη σφαίρα του άνω βραχίονα να βγαίνει μερικώς έξω από την υποδοχή. Αυτό ονομάζεται υπερχείλιση. Η πλήρης εξάρθρωση σημαίνει ότι η μπάλα βγαίνει από την υποδοχή.
Μόλις οι σύνδεσμοι, οι τένοντες και οι μύες γύρω από τον ώμο γίνουν χαλαροί ή σχισμένοι, οι αστάθειες μπορούν να εμφανίζονται επανειλημμένα. Οι επαναλαμβανόμενες αστάθειες, οι οποίες μπορεί να είναι μερικές ή πλήρεις, προκαλούν πόνο και αστάθεια όταν σηκώνετε το χέρι σας ή το απομακρύνετε από το σώμα σας. Επαναλαμβανόμενα επεισόδια ασταθειών οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αρθρίτιδας στην άρθρωση.
Αρθρίτιδα ώμου
Ο πόνος στον ώμο μπορεί επίσης να προκληθεί από αρθρίτιδα. Υπάρχουν πολλοί τύποι αρθρίτιδας. Ο πιο κοινός τύπος αρθρίτιδας στον ώμο είναι η οστεοαρθρίτιδα, επίσης γνωστή ως αρθρίτιδα «φθοράς». Συμπτώματα όπως οίδημα, πόνος και δυσκαμψία, συνήθως ξεκινούν κατά τη μέση ηλικία. Η οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσεται αργά και ο πόνος που προκαλεί επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Η οστεοαρθρίτιδα, μπορεί να σχετίζεται με αθλητικούς ή επαγγελματικούς τραυματισμούς ή χρόνια φθορά. Άλλοι τύποι αρθρίτιδας μπορεί να σχετίζονται με δάκρυα περιστροφικής μανσέτας, λοίμωξη ή φλεγμονή της επένδυσης των αρθρώσεων.
Συχνά οι άνθρωποι θα αποφεύγουν τις κινήσεις των ώμων σε μια προσπάθεια να μειώσουν τον πόνο της αρθρίτιδας. Αυτό μερικές φορές οδηγεί σε σύσφιξη ή ενίσχυση των τμημάτων του μαλακού ιστού της άρθρωσης, με αποτέλεσμα έναν οδυνηρό περιορισμό της κίνησης.
Κάταγμα ώμου
Τα κατάγματα είναι σπασμένα κόκαλα. Τα κατάγματα στον ώμο συνήθως περιλαμβάνουν την κλείδα (λαιμός), τον βραχίονα (οστό του άνω βραχίονα) και την ωμοπλάτη.
Τα κατάγματα στον ώμο σε ηλικιωμένους ασθενείς είναι συχνά αποτέλεσμα πτώσης από το ύψος όρθιας στάσης. Σε νεότερους ασθενείς, τα κατάγματα των ώμων προκαλούνται συχνά από υψηλό ενεργειακό τραυματισμό, όπως ατύχημα σε μηχανοκίνητο όχημα ή τραυματισμό από άθλημα επαφής.
Τα κατάγματα συχνά προκαλούν έντονο πόνο, πρήξιμο και μώλωπες στον ώμο.
Το αντιβράχιο σας αποτελείται από δύο οστά, την ωλένη και την κερκίδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις καταγμάτων αντιβραχίου ενηλίκων, και τα δύο οστά είναι σπασμένα.
Κατάγματα του αντιβραχίου μπορεί να εμφανιστούν κοντά στον καρπό στο απώτατο (απώτερο) άκρο του οστού, στη μέση του αντιβραχίου, ή κοντά στον αγκώνα στο πάνω (εγγύς) άκρο του οστού. Αυτό το άρθρο επικεντρώνεται σε κατάγματα που εμφανίζονται στα μεσαία τμήματα της κερκίδας και την ωλένης.Read More
Οι κύστες του Baker είναι μία από τις πιο συχνές διαταραχές στο γόνατο. Αυτές οι κύστες γεμάτες με υγρό σχηματίζουν ένα εξόγκωμα στο πίσω μέρος του γόνατος που συχνά προκαλεί δυσκαμψία και δυσφορία. Η κατάσταση πήρε το όνομά του από τον Δρ William Morrant Baker, ο οποίος περιέγραψε πρώτος την κατάσταση, τον 19° αιώνα.
Οι κύστες του Baker συνήθως οφείλονται σε ένα πρόβλημα μέσα στην άρθρωση του γόνατος, όπως η οστεοαρθρίτιδα ή ένα δάκρυ μηνίσκου. Αυτές οι καταστάσεις αναγκάζουν την άρθρωση να παράγει περίσσεια υγρού, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό κύστης.
Οι περισσότερες κύστες του Baker θα βελτιωθούν με μη χειρουργική θεραπεία που περιλαμβάνει αλλαγές στη δραστηριότητα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ορισμένες κύστες μπορεί ακόμη και να εξαφανιστούν μόνες τους, χωρίς καμία θεραπεία.
Μια κύστη Baker μπορεί να προκαλέσει αίσθηση πληρότητας πίσω από το γόνατό σας, ειδικά όταν ισιώνετε το πόδι σας.
Ανατομία
Το γόνατο είναι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη άρθρωση στο σώμα. Αποτελείται από το κάτω άκρο του μηριαίου οστού (το μηρό), το άνω άκρο της κνήμης (shinbone) και την επιγονατίδα (kneecap). Ένας λείος, ολισθηρός ιστός που ονομάζεται αρθρικός χόνδρος καλύπτει και προστατεύει τα άκρα των οστών όπου συναντιούνται για να σχηματίσουν μια άρθρωση.
Η άρθρωση του γόνατος γεμίζει με ένα διαυγές υγρό (αρθρικό υγρό) που δρα ως λιπαντικό για τη μείωση της τριβής εντός της άρθρωσης. Μικροί γεμισμένοι με υγρά σάκοι μαλακώνουν την άρθρωση και βοηθούν στη μείωση της τριβής μεταξύ των μυών και άλλων γύρω δομών.
Επεξηγηματικό σχεδιάγραμμα με την ανατομία του γόνατου
Αιτία των κύστεων Baker
Σε ενήλικες, οι κύστες του Baker συνήθως οφείλονται σε τραυματισμό ή κατάσταση που προκαλεί πρήξιμο και φλεγμονή στην άρθρωση του γόνατος, όπως:
Άλλες καταστάσεις που βλάπτουν τους ιστούς μέσα στην άρθρωση
Σε απόκριση αυτής της φλεγμονής, το γόνατο παράγει περίσσεια αρθρικού υγρού, το οποίο ταξιδεύει πίσω από το γόνατο και συσσωρεύεται στον θύλακα. Στη συνέχεια, ο θύλακας διογκώνεται και διογκώνεται, σχηματίζοντας κύστη baker.
Σε νεότερους ασθενείς, οι κύστες του Baker συχνά δεν έχουν γνωστή αιτία.
Συμπτώματα
Ορισμένες κύστες του Baker δεν προκαλούν συμπτώματα και ανακαλύπτονται τυχαία μόνο κατά τη διάρκεια μιας φυσικής εξέτασης ή όταν πραγματοποιείται σάρωση μαγνητικής τομογραφίας για κάποιο άλλο λόγο. Όταν εμφανίζονται συμπτώματα, μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ένα αίσθημα πληρότητας ή ένα κομμάτι πίσω από το γόνατο
Πόνος στο γόνατο
Σκληρότητα ή σφίξιμο στο πίσω μέρος του γόνατος
Οίδημα στο γόνατο και στο κάτω μέρος του ποδιού
Εάν η κύστη γίνει πολύ μεγάλη, μπορεί να επηρεάσει τη ροή του αίματος στις φλέβες του ποδιού σας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει πόνο, πρήξιμο, αδυναμία ή ακόμη και μούδιασμα εάν υπάρχει νευρική συμπίεση. Πολύ σπάνια, η κύστη μπορεί ακόμη και να σκάσει.
Μερικές φορές τα συμπτώματα μιας κύστης μπορεί να μοιάζουν με αυτά ενός θρόμβου αίματος ή θρόμβωσης βαθιάς φλέβας, ένα πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα. Εάν έχετε αυξημένο πόνο και πρήξιμο στη γάμπα σας, είναι σημαντικό να αναζητήσετε αμέσως ιατρική περίθαλψη για να αποκλείσετε έναν θρόμβο αίματος.
Κύστη baker σε γόνατο, σχεδιάγραμμα
Εξέταση γιατρού
Ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση
Ο γιατρός σας θα πάρει ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό και θα σας ζητήσει να περιγράψετε τα συμπτώματά σας. Αυτός ή αυτή θα θέλει να μάθει εάν είχατε προηγούμενο τραυματισμό στο γόνατο.
Ο γιατρός σας θα πραγματοποιήσει μια προσεκτική εξέταση του προσβεβλημένου γόνατός σας, συγκρίνοντάς το με το «φυσιολογικό» γόνατό σας. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, θα αναζητήσει:
Πρήξιμο
Αστάθεια της άρθρωσης
Ένας θόρυβος που εμφανίζεται όταν λυγίζετε το γόνατό σας
Κοινή δυσκαμψία και περιορισμένο εύρος κίνησης
Ο γιατρός σας θα ψηλαφίσει επίσης στο πίσω μέρος του γόνατός σας όπου βρίσκεται η κύστη. Συχνά, μια κύστη θα γίνει σφικτή όταν το γόνατο επεκταθεί πλήρως και μαλακιά όταν το γόνατο λυγίσει.
Εξετάσεις απεικόνισης
Ενδέχεται να ζητηθούν τεστ απεικόνισης για να σας βοηθήσουν να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση και να παράσχετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατάστασή σας.
Ακτινογραφίες. Οι ακτίνες Χ παρέχουν εικόνες πυκνών δομών, όπως οστών. Αν και δεν μπορεί να εμφανιστεί κύστη baker σε ακτινογραφία, μπορεί να ektekeste;i, ώστε ο γιατρός σας να μπορεί να αναζητήσει στένωση του χώρου των αρθρώσεων και άλλα σημάδια αρθρίτιδας στην άρθρωση.
Ακτινογραφία κύστης baker και ενός υγιές γόνατου
Υπέρηχος. Αυτή η eεξέταση χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα για τη δημιουργία εικόνων δομών μέσα στο σώμα. Ένας υπέρηχος θα βοηθήσει τον γιατρό σας να δει το σημείο πίσω από το γόνατό σας με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να καθορίσει εάν είναι στερεό ή γεμάτο με υγρό.
Σάρωση μαγνητικής τομογραφίας. Αυτές οι εξετάσεις παράγουν σαφείς εικόνες των μαλακών ιστών του σώματος. Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει μια μαγνητική τομογραφία για να μάθει περισσότερα σχετικά με την κύστη σας και να αναζητήσει δάκρυ μηνίσκου ή άλλη υποκείμενη κατάσταση.
Εικόνα από Μαγνητική τομογραφία για κύστη baker
Θεραπευτική αγωγή
Μη χειρουργική θεραπεία
Οι περισσότερες κύστες του Baker θα εξαφανιστούν μόνες τους. Για κύστες που δεν εξαφανίζονται, η αρχική θεραπεία είναι πάντα μη χειρουργική και μπορεί να περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:
Παρατήρηση. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει την απλή παρακολούθηση της κύστης baker με την πάροδο του χρόνου για να διασφαλίσει ότι δεν μεγαλώνει και προκαλεί οδυνηρά συμπτώματα.
Τροποποίηση δραστηριότητας. Η μείωση της δραστηριότητάς σας και η αποφυγή δραστηριοτήτων υψηλής επίπτωσης που ερεθίζουν το γόνατο, όπως τζόκινγκ και αερόμπικ, μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου και του πρηξίματος.
Ένεση στεροειδών. Ο γιατρός σας μπορεί να ενέσει ένα κορτικοστεροειδές φάρμακο στην άρθρωση του γόνατός σας για να μειώσει τη φλεγμονή.
Παρακέντηση. Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός σας μουλιάζει την περιοχή γύρω από την κύστη baker και στη συνέχεια χρησιμοποιεί μια βελόνα για να αποστραγγίσει το υπερβολικό υγρό από την άρθρωση. Η αναρρόφηση πραγματοποιείται συχνά χρησιμοποιώντας υπερήχους για να καθοδηγήσει την τοποθέτηση της βελόνας.
Χειρουργική θεραπεία
Σπάνια απαιτείται χειρουργική θεραπεία για κύστη Baker. Ωστόσο, μπορεί να συνιστάται εάν έχετε οδυνηρά συμπτώματα που δεν ανακουφίζονται με μη χειρουργική θεραπεία ή εάν η κύστη σας επιστρέφει επανειλημμένα μετά την αναρρόφηση.
Αρθροσκόπηση
Σε αυτήν τη διαδικασία, ο γιατρός σας κάνει μικροσκοπικές τομές κάτω από αναισθησία και μετά εισάγει μια μικρή κάμερα που ονομάζεται αρθροσκόπιο στην άρθρωση του γόνατος. Η κάμερα εμφανίζει εικόνες σε μια οθόνη βίντεο και ο γιατρός σας χρησιμοποιεί αυτές τις εικόνες για να καθοδηγήσει μικροσκοπικά χειρουργικά εργαλεία.
Η αρθροσκόπηση χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων μέσα στο γόνατο, όπως δάκρυα μηνίσκου, που μπορεί να προκαλέσουν κύστη Baker.
Αρθροσκόπηση ap;o xeiroyrg;o σε κύστη baker
Aνοιχτή χειρουργική επέμβαση
Για μεγάλες κύστες ή για εκείνες που προκαλούν νευρικά και αγγειακά προβλήματα, ο γιατρός σας μπορεί να εκτελέσει ανοιχτή χειρουργική επέμβαση για την αποκοπή (αφαίρεση) ολόκληρης της κύστης.
Ανάκτηση
Είναι πολύ σημαντικό να ακολουθείτε τις οδηγίες αποκατάστασης για να αποτρέψετε την επανεμφάνιση της κύστης του Baker.
Πρόωρη κίνηση. Εάν η κύστη σας έχει αναρροφηθεί ή εάν έχετε υποβληθεί σε αρθροσκοπική χειρουργική επέμβαση, πιθανότατα θα σας επιτραπεί να περπατήσετε αμέσως μετά τη διαδικασία, αλλά θα πρέπει να αποφύγετε έντονη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.
Στηρίγματα. Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να φοράτε ένα στήριγμα στο γόνατο για αρκετές εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση για να ακινητοποιήσετε το γόνατό σας.
Φυσική θεραπεία . Ειδικές ασκήσεις θα βοηθήσουν στη βελτίωση της εμβέλειας κίνησης και στην ενίσχυση των μυών γύρω από το γόνατο.
Ο χρόνος που απαιτείται για την ανάκαμψη από τη χειρουργική επέμβαση ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή, ανάλογα με το εάν η υποκείμενη κατάσταση στην άρθρωση αντιμετωπίστηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να αναμένουν επιστροφή σε πλήρη δραστηριότητα περίπου 4 έως 6 εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Στο παρελθόν, ένας τραυματισμός πολλαπλού συνδέσμου εμπόδισε τους ανθρώπους να επιστρέψουν σε αθλητικές δραστηριότητες. Σήμερα, είναι δυνατό να επιστρέψετε σε αθλητικά υψηλού επιπέδου, αν και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα.
