Οι 10 Σημαντικότερες Ορθοπεδικές Παθήσεις: Αντιμετωπίζοντας τις Προκλήσεις του Μυοσκελετικού Συστήματος
Η ορθοπαιδική ιατρική ασχολείται με τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη παθήσεων που επηρεάζουν το μυοσκελετικό σύστημα, αποτελώντας έναν κρίσιμο τομέα της ιατρικής που ασχολείται με την υγεία και τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Ας ρίξουμε μια ματιά στις σημαντικότερες ορθοπαιδικές παθήσεις και τον τρόπο προσέγγισής τους.
Η αρθρίτιδα αναφέρεται σε μια ομάδα παθήσεων που προκαλούν φλεγμονή στις αρθρώσεις. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ρευματοειδή αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα ή άλλες μορφές, η αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο, κινητικότητα και ακόμα και αναπηρία. Η θεραπεία επικεντρώνεται στον έλεγχο της φλεγμονής και τη διατήρηση της κινητικότητας.
2. Σκολίωση
Η σκολίωση αφορά την ανομοιόμορφη καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης. Ενώ μικρές καμπυλώσεις είναι φυσιολογικές, η σοβαρή σκολίωση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αναπνοής και πόνο στην πλάτη. Η πρόληψη και η αντιμετώπιση συνήθως περιλαμβάνουν κινησιοθεραπεία και, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει τις αρθρώσεις και τα γύρω ιστούς. Μπορεί να επηρεάσει τον οργανισμό σε ευρεία κλίμακα, προκαλώντας πόνο, φλεγμονή, και ακόμα και οργανική βλάβη. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συνήθης φθορά των αρθρώσεων που σχετίζεται με την γήρανση. Καθώς το χόνδρο των αρθρώσεων φθείρεται, οι οστά εκτίθενται και προκαλούν πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Η διαχείριση περιλαμβάνει άσκηση, άλλες θεραπείες για τον πόνο, και σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Οι τραυματισμοί στο μυοσκελετικό σύστημα μπορεί να προκληθούν από αθλητικές δραστηριότητες, ατυχήματα ή άλλες καταστάσεις. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αξιολόγηση του τραυματισμού, φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Η οστεοπόρωση αφορά τη μείωση της πυκνότητας των οστών, καθιστώντας τα ευπαθή σε κατάγματα. Είναι συνηθισμένη σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει συμπληρώματα ασβεστίου, βιταμίνης D και φαρμακευτική αγωγή.
Ιατρικό ανατομικό μοντέλο γόνατου
7. Κύστεις και Όγκοι των Οστών
Οι κύστεις και οι όγκοι των οστών μπορεί να προκαλέσουν πόνο, αστάθεια και προβλήματα κίνησης. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο του όγκου, μερικές φορές απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Ankle pain, foot painful point.
8. Κατάγματα Σπονδύλων
Τα κατάγματα σπονδύλων είναι συχνά συνέπεια της οστεοπόρωσης ή τραυματισμού. Μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο και περιορισμό κίνησης. Η θεραπεία περιλαμβάνει ασκήσεις, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα προκαλεί πόνο, αδυναμία και αισθητικές διαταραχές στην περιοχή του καρπού. Συνήθως προκαλείται από επαναλαμβανόμενη χρήση του καρπού. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει αποσυμπίεση, φυσικοθεραπεία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
10. Σύνδρομο Κοιλιακού Σωλήνα
Το σύνδρομο κοιλιακού σωλήνα αφορά την συμπίεση των νεύρων στον κοιλιακό σωλήνα, προκαλώντας πόνο και αδυναμία στα κάτω άκρα. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αποσυμπίεση, ασκήσεις ενδυνάμωσης και σε κάποιες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση.
Κάθε περίπτωση απαιτεί προσεκτική διάγνωση και ατομική θεραπεία. Οι ορθοπεδικοί είναι οι ειδικοί που αντιμετωπίζουν αυτές τις παθήσεις, παρέχοντας στους ασθενείς τους τις καλύτερες δυνατές λύσεις για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του μυοσκελετικού συστήματος
Η αντιμετώπιση αυτών των ορθοπαιδικών παθήσεων απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, συχνά συνδυάζοντας φαρμακευτική θεραπεία, φυσικοθεραπεία, χειρουργική επέμβαση και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η επίσκεψη σε ειδικό ορθοπεδικό είναι σημαντική για την αναγνώριση, διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία κάθε περίπτωσης.
Ο πόνος στα κοκάλα της πλάτης είναι μια συνηθισμένη κατάσταση που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αν και σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος αυτός είναι προσωρινός και υποχωρεί από μόνος του, μπορεί να είναι επίσης σημάδι ενός προβλήματος που απαιτεί ιατρική προσοχή. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τα αίτια, τα συμπτώματα και τις διάφορες επιλογές για την αντιμετώπιση του πόνου στα κοκάλα της πλάτης.
Αίτια του πόνου στα κοκάλα της πλάτης:
Κακή στάση: Μια κοινή αιτία πόνου στα κοκάλα της πλάτης είναι η κακή στάση. Η υπερβολική κυφοσκολίωση (στρογγυλή πλάτη) μπορεί να ασκεί πίεση στα κοκάλα και να προκαλεί πόνο.
Τραυματισμοί: Πτώσεις, ατυχήματα ή άλλοι τραυματισμοί μπορούν να προκαλέσουν πόνο στα κοκάλα της πλάτης.
Μυϊκή δυσλειτουργία: Οι μυϊκές δυσλειτουργίες, όπως οι μυϊκοί σπασμοί ή οι τραυματισμοί των μυών στην περιοχή των κοκάλων, μπορούν να προκαλέσουν πόνο.
Αρθρίτιδα: Η αρθρίτιδα στις αρθρώσεις της πλάτης μπορεί να προκαλέσει αδιακρίτως πόνο στην περιοχή των κοκάλων.
Δισκοκήλη: Η δισκοκήλη είναι η έκφυλη αλλοίωση των δισκοειδών στη σπονδυλική στήλη και μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής των κοκάλων.
Τρισδιάστατο μοντέλο οστεοπόρωσης της σπονδυλικής στήλης
Συμπτώματα
Ο πόνος στα κοκάλα της πλάτης μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους:
Αίσθηση: Πολλοί αναφέρουν μια αίσθηση τρυφερότητας ή αλγησίας στην περιοχή των κοκάλων.
Εκθερμία: Ο πόνος μπορεί να επιδεινώνεται με την κίνηση, τον στρογγυλισμό της πλάτης ή το κάθισμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Αδυναμία: Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από αδυναμία στην πλάτη.
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση του πόνου στα κοκάλα της πλάτης εξαρτάται από το αίτιο. Ορισμένες γενικές συμβουλές για την αντιμετώπιση του πόνου περιλαμβάνουν:
Ανάπαυση: Σε περιπτώσεις κακώσεων ή μυϊκών τραυματισμών, η ανάπαυση μπορεί να βοηθήσει στην ανάκτηση.
Φυσικοθεραπεία: Ο φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει να ανακτήσετε τη δύναμη και την ευελιξία της πλάτης.
Φάρμακα: Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός σας μπορεί να σας συνταγογραφήσει αναλγητικά ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Χειρουργική επέμβαση: Σε περιπτώσεις δισκοκήλης ή άλλων σοβαρών προβλημάτων, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να απαιτηθεί.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για τον πόνο στα κοκάλα της πλάτης, ιδίως αν είναι επίμονος ή συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα. Μια σωστή διάγνωση είναι κρίσιμη για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος και την επαναφορά της πλάτης σας στην υγεία της.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μια συστηματική, αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του σώματος επιτίθεται σε υγιείς ιστούς. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τον συνδετικό ιστό που περιβάλλει τις αρθρώσεις (αρθρικός υμένας), οδηγώντας στα κλασικά συμπτώματα του οιδήματος και της δυσκαμψίας των αρθρώσεων.
Ωστόσο, δεδομένου ότι η ΡΑ μπορεί να επηρεάσει διάφορα όργανα του σώματος, μπορεί να αναπτυχθεί ένα ευρύ φάσμα μη ειδικών συμπτωμάτων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν ασαφή και γενικά συμπτώματα. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στη λήψη θεραπείας.
Πρώιμα σημάδια ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Με περισσότερες από 100 διαφορετικές μορφές αρθρίτιδας, δεν είναι ασυνήθιστο, ιδιαίτερα στην αρχή της νόσου, τα συμπτώματα να αγνοούνται ή ακόμη και να γίνεται λάθος διάγνωση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συγκεκριμένα σημάδια και συμπτώματα.
Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα πρώιμα σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας:
Κόπωση
Η κόπωση γενικά χαρακτηρίζεται ως αίσθημα υπερβολικής κόπωσης ή έλλειψης ενέργειας και κινήτρων, είτε σωματικά, συναισθηματικά ή διανοητικά. Η κόπωση των ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα τείνει να είναι πιο σοβαρή από αυτή, που προκαλείται απλώς από την έλλειψη ύπνου.
Αν και υπάρχουν πολλά ψυχοκοινωνικά στοιχεία που μπορούν να συμβάλουν στα αισθήματα κόπωσης, τα τρέχοντα στοιχεία έχουν δείξει, ότι η θεραπεία της ΡΑ με ορισμένα βιολογικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσει την κόπωση. Το γεγονός ότι τα βιολογικά φάρμακα μειώνουν το επίπεδο κόπωσης σε άτομα με ΡΑ υποδηλώνει, ότι η συστηματική φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κόπωσης.
Εκτός από τη φλεγμονή, η διάγνωση μιας δια βίου αυτοάνοσης ασθένειας μπορεί να αλλάξει τη ζωή. Χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη και διαχείριση, οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται συγκλονισμένοι, ανήσυχοι και κατάθλιψη. Όλα αυτά τα συναισθήματα μπορούν να συμβάλουν στην εξουθενωτική κόπωση και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τακτικά κατά τη διάρκεια επισκέψεων υγειονομικής περίθαλψης.
Πυρετός
Εκτός από τα μη ειδικά συμπτώματα όπως η κόπωση και το γενικό αίσθημα, ότι δεν είναι καλά (αδιαθεσία), σε ορισμένα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, υποδηλώνει ότι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν χαμηλό πυρετό. Ενώ η ΡΑ στοχεύει συνήθως τον αρθρικό υμένα (τον ιστό που επενδύει το εσωτερικό της κάψουλας της άρθρωσης), η συνολική αύξηση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί, κατά καιρούς, να οδηγήσει στην ανάπτυξη πυρετού. Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί το σώμα από αυτό, που ψευδώς αντιλαμβάνεται ως ξένο εισβολέα.
Είναι απίθανο η ρευματοειδής αρθρίτιδα να οδηγήσει σε υψηλούς πυρετούς, επομένως εάν εμφανιστεί, είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια για να αποκλείσετε την παρουσία μιας υποκείμενης λοίμωξης. Τα άτομα με ΡΑ που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε σοβαρή μόλυνση.
Δυσκαμψία της άρθρωσης
Ένα βασικό χαρακτηριστικό διαφοροποίησης της ΡΑ σε σύγκριση με άλλες μορφές αρθρίτιδας είναι ότι τα άτομα με ΡΑ τείνουν να εμφανίζουν δυσκαμψία στις αρθρώσεις. Αυτή η δυσκαμψία είναι συνήθως χειρότερη το πρωί και βελτιώνεται με τη δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα, το να ρωτάς πόσο διαρκεί η πρωινή δυσκαμψία ενός ατόμου είναι μια ερώτηση ρουτίνας, που τίθεται από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και τους ρευματολόγους.
Τα άτομα με ΡΑ χωρίς θεραπεία ή υποθεραπεία θα παρατηρήσουν ακαμψία, που διαρκεί περισσότερο από μία ώρα. Τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ακόμη και οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) μπορεί επίσης να εμφανίσουν αυξημένη δυσκαμψία των αρθρώσεων μετά από μεγάλες περιόδους αδράνειας, κάτι που είναι γνωστό ως φαινόμενο πηκτωματοποίησης. Οι πιο συχνά προσβεβλημένες αρθρώσεις τείνουν να είναι οι μικρές αρθρώσεις των χεριών, των καρπών και των ποδιών, αν και όλες οι αρθρώσεις μπορεί να επηρεαστούν.
Ερυθρότητα και πρήξιμο των αρθρώσεων
Η ΡΑ είναι μια συστηματική φλεγμονώδης νόσος, η οποία τείνει να στοχεύει τις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς τους. Η φλεγμονή εντός του αρθρικού αρθρικού υμένα μπορεί να οδηγήσει σε ερυθρότητα, πρήξιμο και ζέστη των αρθρώσεων, για να μην αναφέρουμε πόνο και δυσκαμψία. Η ένταση της ερυθρότητας και του πρηξίματος της άρθρωσης σχετίζεται άμεσα με την ποσότητα της υποκείμενης φλεγμονής μέσα στην άρθρωση.
Πόνος και ευαισθησία στις αρθρώσεις
Ο πόνος ή η ευαισθησία των αρθρώσεων συνήθως προκαλείται από φλεγμονή εντός του χώρου της άρθρωσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πρησμένες αρθρώσεις, οι οποίες γίνονται επώδυνες στο άγγιγμα και με ορισμένες κινήσεις. Η μείωση της φλεγμονής μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και της ευαισθησίας.
Θερμότητα στις αρθρώσεις
Η φύση της ΡΑ προσφέρεται για την ανάπτυξη θερμών και ευαίσθητων αρθρώσεων. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και την ποσότητα της φλεγμονής που υπάρχει, ένα άτομο μπορεί στην πραγματικότητα να αισθάνεται θερμότητα, που πηγάζει από τις αρθρώσεις του. Η θερμότητα των αρθρώσεων παρατηρείται συνήθως όταν ένα άτομο εμφανίζει έξαρση της ΡΑ (φορές που τα συμπτώματα επιδεινώνονται).
Μούδιασμα και Μυρμήγκιασμα
Η αίσθηση μουδιάσματος και μυρμηγκιάσματος, μαζί με μια αίσθηση με καρφίτσες και βελόνες (γνωστές ως παραισθησία), είναι ένα κοινό νευρολογικό σύμπτωμα. Σε άτομα με ΡΑ, η φλεγμονή μιας άρθρωσης μπορεί να εξαπλωθεί στα γύρω νεύρα και να προκαλέσει μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. Ένα κοινό μέρος που συμβαίνει αυτό είναι στους καρπούς.
Η φλεγμονή που περιβάλλει το μέσο νεύρο μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, το οποίο περιλαμβάνει συμπτώματα όπως μούδιασμα και μυρμήγκιασμα του αντίχειρα, του δείκτη, του μέσου και του μισού του δακτύλου.
Απώλεια βάρους
Αν και δεν έχει σημειωθεί οριστική σχέση μεταξύ της ΡΑ και της απώλειας βάρους, μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι, όταν οι άνθρωποι πονούν, τείνουν να έχουν μειωμένη όρεξη. Επομένως, στα αρχικά στάδια της νόσου, πριν από τη διάγνωση και τη θεραπεία και κατά τη διάρκεια διαλείπουσας έξαρσης, οι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν απώλεια βάρους χωρίς άλλη γνωστή αιτία.
Μειωμένο εύρος κίνησης
Με μεγαλύτερα επίπεδα φλεγμονής που σημειώνονται σε όλο το σώμα και εντός των αρθρώσεων, οι άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν σφίξιμο στις αρθρώσεις ή μειωμένο εύρος κίνησης. Συνήθως, οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κάνουν μια γροθιά ή να κρατήσουν σωστά ένα στυλό. Όταν εμπλέκονται μεγαλύτερες αρθρώσεις, όπως τα γόνατα, οι άνθρωποι μπορεί να παρατηρήσουν μειωμένη ικανότητα κάμψης ή επέκτασης στην άρθρωση του γόνατος.
Το μειωμένο εύρος κίνησης των αρθρώσεων σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο φλεγμονής που τις επηρεάζει. Ωστόσο, σε μεταγενέστερη ασθένεια, η χρόνια και επίμονη φλεγμονή των αρθρώσεων μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη και καταστροφή των αρθρώσεων, οδηγώντας σε μόνιμη μείωση της ευκαμψίας και της κινητικότητας των αρθρώσεων.
Η δισκοκήλη είναι μια κατάσταση που μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, αλλά πιο συχνά εμφανίζεται στο κάτω μέρος της πλάτης. Μερικές φορές ονομάζεται διογκωμένος, προεξέχων ή σπασμένος δίσκος. Είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες πόνου στη μέση, καθώς και πόνου στα πόδια ή ισχιαλγία.
Μεταξύ 60 και 80% των ανθρώπων θα παρουσιάσουν πόνο στη μέση κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους θα έχουν οσφυαλγία και πόνο στα πόδια που προκαλούνται από κήλη δίσκου.
Αν και μια κήλη δίσκου μπορεί να είναι πολύ επώδυνη, η πλειοψηφία των ανθρώπων αισθάνεται πολύ καλύτερα με λίγες μόνο εβδομάδες ή μήνες μη χειρουργικής θεραπείας.
Ανατομία σπονδυλικής στήλης
Η σπονδυλική σας στήλη αποτελείται από 24 οστά, που ονομάζονται σπόνδυλοι, που στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο. Αυτά τα οστά συνδέονται για να δημιουργήσουν ένα κανάλι που προστατεύει το νωτιαίο μυελό.
Πέντε σπόνδυλοι αποτελούν το κάτω μέρος της πλάτης. Αυτή η περιοχή ονομάζεται οσφυϊκή σας μοίρα.
Άλλα μέρη της σπονδυλικής σας στήλης περιλαμβάνουν:
Νωτιαίος μυελός και νεύρα. Αυτά τα ηλεκτρικά καλώδια ταξιδεύουν μέσω του σπονδυλικού σωλήνα μεταφέροντας μηνύματα μεταξύ του εγκεφάλου και των μυών σας. Οι ρίζες των νεύρων διακλαδίζονται από το νωτιαίο μυελό μέσω ανοιγμάτων στους σπονδύλους που ονομάζονται τρήμα.
Μεσοσπονδύλιοι δίσκοι. Μεταξύ των σπονδύλων σας υπάρχουν εύκαμπτοι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι. Αυτοί οι δίσκοι είναι επίπεδοι και στρογγυλοί και πάχος περίπου μισής ίντσας.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι λειτουργούν ως αμορτισέρ όταν περπατάτε ή τρέχετε. Αποτελούνται από δύο συστατικά:
Ινώδης δακτύλιος. Αυτός είναι ο σκληρός, εύκαμπτος εξωτερικός δακτύλιος του δίσκου.
Πυρηνικός πυρήνας. Αυτό είναι το μαλακό, σαν ζελέ κέντρο του δίσκου.
Ένας δίσκος αρχίζει να κήλη όταν ο πυρήνας του που μοιάζει με ζελέ πιέζει τον εξωτερικό του δακτύλιο λόγω φθοράς ή ξαφνικού τραυματισμού. Αυτή η πίεση στον εξωτερικό δακτύλιο μπορεί να προκαλέσει πόνο στη μέση.
Δισκοκήλη
Σε έναν δίσκο με κήλη, το μαλακό κέντρο του δίσκου που μοιάζει με ζελέ μπορεί να σπρώξει μέχρι τέρμα τον εξωτερικό δακτύλιο.
Εάν η πίεση συνεχιστεί, ο πυρήνας που μοιάζει με ζελέ μπορεί να σπρώξει μέχρι τέρμα τον εξωτερικό δακτύλιο του δίσκου ή να προκαλέσει διόγκωση του δακτυλίου. Αυτό ασκεί πίεση στο νωτιαίο μυελό και τις κοντινές νευρικές ρίζες. Δεν είναι μόνο μια μηχανική συμπίεση των νεύρων, αλλά το υλικό του δίσκου απελευθερώνει επίσης χημικά ερεθιστικά που συμβάλλουν στη φλεγμονή των νεύρων. Όταν μια νευρική ρίζα είναι ερεθισμένη, μπορεί να υπάρχει πόνος, μούδιασμα και αδυναμία στο ένα ή και στα δύο πόδια σας, μια κατάσταση που ονομάζεται ισχιαλγία.
Αιτία
Η κήλη δίσκου είναι τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα φυσικής, σχετιζόμενης με την ηλικία φθοράς στη σπονδυλική στήλη. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται εκφυλισμός δίσκου. Σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες, οι δίσκοι έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό. Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η περιεκτικότητα σε νερό στους δίσκους μειώνεται και οι δίσκοι γίνονται λιγότερο εύκαμπτοι. Οι δίσκοι αρχίζουν να συρρικνώνονται και τα κενά μεταξύ των σπονδύλων στενεύουν. Αυτή η φυσιολογική διαδικασία γήρανσης κάνει τους δίσκους πιο επιρρεπείς σε κήλη.
Ένα τραυματικό γεγονός, όπως η πτώση, μπορεί επίσης να προκαλέσει δισκοκήλη.
Παράγοντες κινδύνου
Ορισμένοι παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο δισκοκήλης. Αυτοί περιλαμβάνουν:
Γένος. Οι άνδρες μεταξύ 20 και 50 ετών είναι πιο πιθανό να έχουν δισκοκήλη.
Ακατάλληλη ανύψωση βάρους. Η χρήση των μυών της πλάτης αντί των ποδιών σας για να σηκώσετε βαριά αντικείμενα μπορεί να προκαλέσει δισκοκήλη. Το στρίψιμο ενώ σηκώνετε μπορεί επίσης να κάνει την πλάτη σας ευάλωτη. Η ανύψωση με τα πόδια σας, όχι με την πλάτη σας, μπορεί να προστατεύσει τη σπονδυλική σας στήλη.
Βάρος. Το υπερβολικό βάρος προκαλεί πρόσθετο άγχος στους δίσκους στο κάτω μέρος της πλάτης σας.
Επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που καταπονούν τη σπονδυλική σας στήλη. Πολλές δουλειές είναι σωματικά απαιτητικές. Ορισμένα απαιτούν συνεχή ανύψωση, τράβηγμα, κάμψη ή στρίψιμο. Η χρήση ασφαλών τεχνικών ανύψωσης και κίνησης μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της πλάτης σας.
Συχνή οδήγηση. Η παραμονή καθιστή για μεγάλες περιόδους, καθώς και η δόνηση από τον κινητήρα του αυτοκινήτου, μπορεί να ασκήσουν πίεση στη σπονδυλική στήλη και τους δίσκους σας.
Καθιστική ζωή. Η τακτική άσκηση είναι σημαντική για την πρόληψη πολλών ιατρικών καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης της δισκοκήλης.
Κάπνισμα. Πιστεύεται ότι το κάπνισμα μειώνει την παροχή οξυγόνου στο δίσκο και προκαλεί ταχύτερο εκφυλισμό.
Συμπτώματα δισκοκήλης
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος στη μέση είναι το πρώτο σύμπτωμα μιας δισκοκήλης. Αυτός ο πόνος μπορεί να διαρκέσει για μερικές ημέρες και στη συνέχεια να βελτιωθεί. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ισχιαλγία. Αυτός είναι ένας οξύς, συχνά έντονος πόνος που εκτείνεται από τον γλουτό μέχρι το πίσω μέρος του ενός ποδιού. Προκαλείται από πίεση στο νωτιαίο νεύρο.
Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στο πόδι
Αδυναμία στο πόδι
Απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου. Αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο και μπορεί να υποδηλώνει ένα πιο σοβαρό πρόβλημα που ονομάζεται σύνδρομο της ιπποειδούς ουράς. Αυτή η κατάσταση προκαλείται από τη συμπίεση των ριζών των νωτιαίων νεύρων. Απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα .
Εξέταση γιατρού
Ιατρικό Ιστορικό και Φυσική Εξέταση
Αφού συζητήσετε τα συμπτώματά σας και το ιατρικό ιστορικό σας, ο γιατρός σας θα πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση. Η εξέταση μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα τεστ:
Νευρολογική εξέταση. Μια νευρολογική εξέταση θα βοηθήσει τον γιατρό σας να προσδιορίσει εάν έχετε κάποια μυϊκή αδυναμία ή απώλεια της αίσθησης. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο γιατρός θα:
Ελέγξει τη μυϊκή δύναμη στο κάτω πόδι σας αξιολογώντας τον τρόπο που περπατάτε τόσο στις φτέρνες όσο και στα δάχτυλα των ποδιών σας. Μπορεί επίσης να δοκιμαστεί η μυϊκή δύναμη σε άλλα μέρη του σώματός σας.
Εντοπίσει την απώλεια της αίσθησης ελέγχοντας εάν μπορείτε να νιώσετε ένα ελαφρύ άγγιγμα στο πόδι σας.
Δοκιμάσει τα αντανακλαστικά σας στο γόνατο και στον αστράγαλο. Αυτά μπορεί μερικές φορές να απουσιάζουν εάν υπάρχει συμπιεσμένη νευρική ρίζα στη σπονδυλική σας στήλη.
Εξέταση ίσιας ανύψωσης ποδιού (SLR). Αυτή είναι μια εξειδικευμένη εξέταση για να προβλέψει εάν υπάρχει δισκοκήλη, ειδικά σε νεότερους ασθενείς. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ξαπλώνετε ανάσκελα και ο γιατρός σας σηκώνει προσεκτικά το προσβεβλημένο πόδι σας. Το γόνατό σας παραμένει ίσιο. Εάν αισθάνεστε πόνο κάτω από το πόδι σας και κάτω από το γόνατο, είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι έχετε δισκοκήλη.
Εξέταση ανύψωσης ευθείας ποδιού.
Εξετάσεις Απεικόνισης
Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI). Οι μαγνητικές τομογραφίες παρέχουν καθαρές εικόνες των μαλακών ιστών του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Ο γιατρός σας μπορεί να παραγγείλει μαγνητική τομογραφία για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να μάθει περισσότερα σχετικά με τα νωτιαία νεύρα που επηρεάζονται.
Εάν δεν μπορείτε να ανεχτείτε μια σάρωση μαγνητικής τομογραφίας, μπορεί να παραγγελθεί μια τομογραφία με υπολογιστή (CT) ή ένα μυελόγραμμα.
Θεραπευτική αγωγή για δισκοκήλες
Για την πλειονότητα των ασθενών, μια κήλη οσφυϊκού δίσκου θα βελτιωθεί αργά σε μια περίοδο αρκετών ημερών έως εβδομάδων. Τυπικά, οι περισσότεροι ασθενείς είναι ελεύθεροι συμπτωμάτων κατά 3 έως 4 μήνες. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς βιώνουν επεισόδια πόνου κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής τους.
Μη Χειρουργική Θεραπεία
Η αρχική θεραπεία για μια δισκοκήλη είναι συνήθως μη χειρουργική. Η μη χειρουργική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
Μία έως 2 ημέρες ανάπαυσης στο κρεβάτι συνήθως θα βοηθήσει στην ανακούφιση από τον πόνο στην πλάτη και στα πόδια. Ωστόσο, μην μένετε μακριά από τα πόδια σας για περισσότερο. Όταν συνεχίσετε τη δραστηριότητα, προσπαθήστε να κάνετε τα εξής:
Κάντε διαλείμματα ανάπαυσης όλη την ημέρα, αλλά αποφύγετε να κάθεστε για μεγάλες περιόδους.
Κάντε όλη τη σωματική σας δραστηριότητα αργή και ελεγχόμενη, ειδικά σκύβοντας προς τα εμπρός και σηκώνοντας.
Αλλάξτε τις καθημερινές σας δραστηριότητες για να αποφύγετε κινήσεις που μπορεί να προκαλέσουν περαιτέρω πόνο.
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ). Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη ή η ναπροξένη μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου.
Φυσικοθεραπεία. Συγκεκριμένες ασκήσεις θα βοηθήσουν στην ενίσχυση των μυών της μέσης και της κοιλιάς.
Επισκληρίδιος ένεση στεροειδών. Μια ένεση ενός φαρμάκου που μοιάζει με κορτιζόνη στον χώρο γύρω από το νεύρο μπορεί να προσφέρει βραχυπρόθεσμη ανακούφιση από τον πόνο μειώνοντας τη φλεγμονή. Υπάρχουν καλές ενδείξεις ότι οι επισκληρίδια ενέσεις μπορούν να ανακουφίσουν επιτυχώς τον πόνο σε πολλούς ασθενείς που δεν έχουν βοηθηθεί για 6 εβδομάδες ή περισσότερο από άλλη μη χειρουργική φροντίδα. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που υποδηλώνουν ότι η επισκληρίδιος ένεση στεροειδών εντός 3 μηνών από την επέμβαση μπορεί να αυξήσει ελαφρώς τον κίνδυνο μόλυνσης. Συζητήστε αυτούς τους κινδύνους με τον χειρουργό σας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι μη χειρουργικές θεραπείες δεν θεραπεύουν την δισκοκήλη. Μάλλον, μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων σας ενώ το σώμα σας εργάζεται για να θεραπεύσει το δίσκο. Σε πολλές περιπτώσεις, η δισκοκήλη διαλύεται φυσικά με την πάροδο του χρόνου και επαναρροφάται από τον οργανισμό.
Χειρουργική Θεραπεία
Μόνο ένα μικρό ποσοστό ασθενών με οσφυϊκή δισκοκήλη χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση σπονδυλικής στήλης συνήθως συνιστάται μόνο αφού μια περίοδος μη χειρουργικής θεραπείας δεν έχει ανακουφίσει από τα επώδυνα συμπτώματα ή για ασθενείς που παρουσιάζουν τα ακόλουθα συμπτώματα:
Μυϊκή αδυναμία
Δυσκολία στο περπάτημα
Απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου
Μικροδισκεκτομή. Η πιο κοινή διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία μιας μεμονωμένης δισκοκήλης είναι η μικροδισκεκτομή. Η διαδικασία γίνεται μέσω μιας μικρής τομής στο επίπεδο της δισκοκήλης και συχνά περιλαμβάνει τη χρήση μικροσκοπίου.
Το τμήμα του δίσκου που έχει κήλη αφαιρείται μαζί με τυχόν πρόσθετα θραύσματα που ασκούν πίεση στο νωτιαίο νεύρο. Μπορεί να απαιτηθεί μεγαλύτερη διαδικασία εάν υπάρχουν δισκοκήλες σε περισσότερα από ένα επίπεδα.
Αναμόρφωση. Ο γιατρός σας ή ένας φυσιοθεραπευτής μπορεί να συστήσει ένα απλό πρόγραμμα βάδισης (όπως 30 λεπτά κάθε μέρα), μαζί με συγκεκριμένες ασκήσεις που θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της δύναμης και της ευλυγισίας στην πλάτη και τα πόδια σας.
Για να μειωθεί ο κίνδυνος επαναλαμβανόμενης κήλης, μπορεί να σας απαγορευτεί να λυγίζετε, να σηκώνετε και να στρίβετε για τις πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση.
Τόσο με χειρουργική όσο και με μη χειρουργική θεραπεία, υπάρχει έως και 20 έως 25% πιθανότητα ο δίσκος να ξανακήλη στη διάρκεια της ζωής σας.
Ο κίνδυνος της μη χειρουργικής θεραπείας είναι ότι τα συμπτώματά σας μπορεί να χρειαστεί πολύ χρόνο για να υποχωρήσουν. Οι ασθενείς που δοκιμάζουν μη χειρουργική θεραπεία για πολύ καιρό πριν επιλέξουν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση μπορεί να παρουσιάσουν λιγότερη βελτίωση του πόνου και της λειτουργίας από εκείνους που επιλέγουν να χειρουργηθούν νωρίτερα. Μελέτες υποδεικνύουν ότι στους 9 έως 12 μήνες περίπου, τα χειρουργικά αποτελέσματα δεν είναι τόσο ευεργετικά όσο εάν είχατε χειρουργική επέμβαση πριν από 9 μήνες. Ο γιατρός σας θα μιλήσει μαζί σας για το πόσο καιρό θα πρέπει να δοκιμάσετε μη χειρουργικά μέτρα προτού εξετάσετε το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης.
Χειρουργικοί κίνδυνοι. Υπάρχουν μικροί κίνδυνοι που συνδέονται με κάθε χειρουργική επέμβαση. Αυτά περιλαμβάνουν αιμορραγία, μόλυνση και αντίδραση στην αναισθησία. Οι ειδικές επιπλοκές από τη χειρουργική επέμβαση για κήλη δίσκου περιλαμβάνουν:
Τραυματισμός νεύρων
Μόλυνση
Σχίσιμο του σάκου που καλύπτει τα νεύρα (σκίσιμο σκληρού δίσκου)
Αιμάτωμα που προκαλεί συμπίεση νεύρων
Υποτροπιάζουσα δισκοκήλη
Ανάγκη για περαιτέρω χειρουργική επέμβαση
Αποτελέσματα επέμβασης για δισκοκήλη
Συνολικά, τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης μικροδισκεκτομής είναι γενικά πολύ καλά. Οι ασθενείς τείνουν να βλέπουν μεγαλύτερη βελτίωση του πόνου στα πόδια από τον πόνο στην πλάτη. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι σε θέση να συνεχίσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες μετά από μια περίοδο ανάρρωσης μετά τη χειρουργική επέμβαση. Συνήθως, το πρώτο σύμπτωμα που πρέπει να βελτιωθεί είναι ο πόνος, ακολουθούμενος από τη συνολική δύναμη του ποδιού και μετά από την αίσθηση.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εκτενής έρευνα για τη θεραπεία της δισκοκήλης. Ο γιατρός σας θα μπορεί να μιλήσει μαζί σας για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τόσο της χειρουργικής όσο και της μη χειρουργικής θεραπείας.
Η αρθρίτιδα είναι φλεγμονή μιας ή περισσοτέρων αρθρώσεων. Ο πόνος, το πρήξιμο και η δυσκαμψία είναι τα κύρια συμπτώματα της αρθρίτιδας. Οποιαδήποτε άρθρωση στο σώμα μπορεί να επηρεαστεί από την ασθένεια, αλλά είναι ιδιαίτερα συχνή στα γόνατα. Η αρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να δυσκολέψει πολλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως περπάτημα ή το ανέβασμα σκαλοπατιών ......
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης είναι αποτέλεσμα τραυματισμού των τενόντων που ισιώνει τη μεσαία άρθρωση του δακτύλου σας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία άρθρωση του τραυματισμένου δακτύλου δεν θα ισιώσει, ενώ η άκρη του δακτύλου κάμπτεται προς τα πίσω. Εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως αυτός ο τραυματισμός, η παραμόρφωση μπορεί να προχωρήσει, με αποτέλεσμα μόνιμη παραμόρφωση και μειωμένη λειτουργία.
Το χαρακτηριστικό σχήμα της παραμόρφωσης δίκην κομβιοδόχης. Η μεσαία άρθρωση του προσβεβλημένου δακτύλου δεν θα ισιώσει, ενώ η άκρη του δακτύλου κάμπτεται προς τα πίσω.
Ανατομία
Υπάρχουν διάφοροι τένοντες στα δάχτυλά σας που συνεργάζονται για να λυγίσουν και να ισιώσουν το δάχτυλό σας. Αυτοί οι τένοντες τρέχουν κατά μήκος της πλευράς και του επάνω μέρους του δακτύλου. Ο τένοντας στο πάνω μέρος του δακτύλου προσκολλάται στο μεσαίο οστό του δακτύλου (η κεντρική ολίσθηση του τένοντα). Όταν αυτός ο τένοντας τραυματιστεί, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει πλήρως.
Αιτία
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης προκαλείται γενικά από ένα ισχυρό χτύπημα στην πάνω (ραχιαία) πλευρά μιας λυγισμένης (κάμψης) μεσαίας άρθρωσης ενός δακτύλου.
Μπορεί επίσης να προκληθεί από μια τομή στο πάνω μέρος του δακτύλου, η οποία μπορεί να κόψει την κεντρική ολίσθηση (τένοντα) από την προσκόλλησή της στο οστό. Η ρήξη μοιάζει με τρύπα (“μπουτονιέρα” στα γαλλικά). Σε ορισμένες περιπτώσεις, το οστό μπορεί πραγματικά να σκάσει μέσω του ανοίγματος.
Οι παραμορφώσεις δίκην κομβιοδόχης μπορεί επίσης να προκληθούν από αρθρίτιδα.
Συμπτώματα
Σημάδια παραμόρφωσης δίκην κομβιοδόχης μπορεί να αναπτυχθούν αμέσως μετά από τραυματισμό στο δάχτυλο ή μπορεί να εμφανιστούν μία εβδομάδα έως 3 εβδομάδες αργότερα.
Το δάχτυλο στη μεσαία άρθρωση δεν μπορεί να ισιώσει και το δάχτυλο δεν μπορεί να λυγίσει.
Πρήξιμο και πόνος εμφανίζονται και συνεχίζονται στην κορυφή της μεσαίας άρθρωσης του δακτύλου.
Εξέταση γιατρού
Επειδή μια παραμόρφωση μπουτονιέρας είναι μόνο ένας από τους πολλούς τραυματισμούς που οφείλονται σε “μπλοκαρισμένο δάχτυλο”, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία.
Ο γιατρός σας θα εξετάσει τα δάχτυλα και το χέρι. Αυτός θα σας ζητήσει να ισιώσετε το προσβεβλημένο δάχτυλο και να λυγίσετε το δάχτυλό σας. Ενδέχεται να συνιστάται η ακτινογραφία για την ανίχνευση τυχόν σπασμένων οστών που συνδέονται με την κεντρική ολίσθηση του τένοντα.
Θεραπευτική αγωγή
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης πρέπει να αντιμετωπιστεί νωρίς για να σας βοηθήσει να διατηρήσετε το πλήρες εύρος κίνησης στο δάχτυλο.
Μη χειρουργικές επιλογές
Η μη χειρουργική θεραπεία προτιμάται συνήθως και μπορεί να περιλαμβάνει:
Νάρθηκες: Ένας νάρθηκας θα εφαρμοστεί στο δάχτυλο στη μεσαία άρθρωση για να το ισιώσει. Αυτό κρατά τα άκρα του τένοντα να διαχωρίζονται καθώς θεραπεύεται. Επιτρέπει επίσης την κάμψη του άκρου του δακτύλου. Είναι σημαντικό να φοράτε το νάρθηκα συνεχώς για το συνιστώμενο χρονικό διάστημα – συνήθως 6 εβδομάδες για έναν νεαρό ασθενή και 3 εβδομάδες για έναν ηλικιωμένο ασθενή. Μετά από αυτήν την περίοδο ακινητοποίησης, ίσως χρειαστεί να φορέσετε το νάρθηκα τη νύχτα.
Ασκήσεις: Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει ασκήσεις τεντώματος για να βελτιώσει τη δύναμη και την ευελιξία στα δάχτυλα.
Προστασία: Εάν συμμετέχετε σε αθλήματα, μπορεί να χρειαστεί να φοράτε προστατευτικό νάρθηκα.
Τα άτομα με παραμόρφωση τύπου μπουτονιέρας που προκαλούνται από αρθρίτιδα μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία με από του στόματος φάρμακα ή ενέσεις κορτικοστεροειδών, καθώς και με νάρθηκα.
Χειρουργικές επιλογές
Ενώ προτιμάται η μη χειρουργική θεραπεία της παραμόρφωσης μπουτονιέρ, η χειρουργική επέμβαση είναι μια επιλογή σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν:
Ένα μεγάλο θραύσμα οστού μετατοπίζεται από την κανονική του θέση.
Η κατάσταση δεν βελτιώνεται με νάρθηκα.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργία, αλλά μπορεί να μην είναι σε θέση να διορθώσει πλήρως την κατάσταση και να κάνει το δάχτυλο να φαίνεται κανονικό. Εάν η παραμόρφωση παραμείνει χωρίς θεραπεία για περισσότερο από 3 εβδομάδες, γίνεται πολύ πιο δύσκολη η θεραπεία.
Θερμότητα στις αρθρώσεις
