Η Σημασία της Άσκησης για την Ορθοπαιδική Υγεία: Η Συνδρομή της Κίνησης στην Ευεξία του Μυοσκελετικού Συστήματος
Η ανακάλυψη της στενής σχέσης ανάμεσα στην άσκηση και την ορθοπαιδική υγεία αναδεικνύει τον θετικό ρόλο που έχει η κίνηση στην διατήρηση της λειτουργικότητας και στην πρόληψη πολλών παθήσεων. Αν και η σημασία της άσκησης είναι γνωστή, είναι σημαντικό να εξετάσουμε πώς ακριβώς η καθημερινή φυσική δραστηριότητα συνδέεται με την ορθοπαιδική υγεία και πώς μπορεί να συμβάλει στη βελτίωσή της.
Σωματική άσκηση για την υγεία των οστών
Κίνηση και Ευεξία των Αρθρώσεων
Η συχνή κίνηση είναι καίρια για την ευεξία των αρθρώσεων. Η άσκηση βοηθά στη συντήρηση της ευελιξίας τους και της αρθρικής χώρας, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων, όπως η αρθρίτιδα και η στύση των αρθρώσεων. Συγκεκριμένες ασκήσεις, όπως οι ασκήσεις ευελιξίας και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, είναι εξαιρετικά ωφέλιμες για τη διατήρηση της υγείας των αρθρώσεων.
Η σωστή στάση του σώματος είναι απαραίτητη για την πρόληψη των προβλημάτων στον μυοσκελετικό σύστημα. Η άσκηση βελτιώνει τη σταθερότητα και την ισορροπία, βοηθώντας τον οργανισμό να διατηρεί μια φυσιολογική στάση κατά την καθημερινή δραστηριότητα.
Πρόγραμμα ασκήσεων για την υγεία των οστών
Ενίσχυση των Μυών
Οι ισχυροί μύες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη του σκελετικού συστήματος. Η άσκηση ενισχύει τους μύες, προστατεύοντας έτσι τις αρθρώσεις και το καρκίνωμα από ενδεχόμενους τραυματισμούς.
Η άσκηση με φορτίο βοηθάει στην διατήρηση και την αύξηση της οστικής πυκνότητας, αντιμετωπίζοντας την οστεοπόρωση. Οι κατάλληλες ασκήσεις βάρους, όπως η αερόβια άσκηση και οι ασκήσεις αντίστασης, συμβάλλουν στην οικοδόμηση και στη διατήρηση της οστικής μάζας.
Η σωστή αίματος κυκλοφορία είναι κρίσιμη για την υγεία των μυών και των αρθρώσεων. Η άσκηση βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, παρέχοντας στα μύες και τις αρθρώσεις τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο.
Ενίσχυση του Κορμού και των Κοιλιακών
Οι ασκήσεις που επικεντρώνονται στην ενίσχυση του κορμού και των κοιλιακών μυών είναι καθοριστικές για τη διατήρηση της σταθερότητας της σπονδυλικής στήλης. Ένας ισχυρός κορμός υποστηρίζει τη σωστή στάση του σώματος και περιορίζει τον κίνδυνο τραυματισμών.
Απόσταση από άλλα οχήματα για την ασφάλεια του ποδηλάτη
Αντιμετώπιση του Συνδρόμου του Καρπιαίου Σωλήνα
Για όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα στον καρπό λόγω επαναλαμβανόμενης κίνησης, όπως οι εργαζόμενοι μπροστά σε υπολογιστές, η καθημερινή άσκηση μπορεί να βοηθήσει. Ασκήσεις ευελιξίας και άσκηση ενδυνάμωσης του καρπού μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο και να βελτιώσουν τη λειτουργία.
Οι καρδιοαναπνευστικές ασκήσεις, όπως το τρέξιμο και η κολύμβηση, είναι επίσης σημαντικές για τη μυοσκελετική υγεία. Αυξάνουν την κυκλοφορία του αίματος, παρέχοντας στους μύες τον απαραίτητο οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά.
Ποδηλάτης δείχνει με το χέρι του την κατεύθυνση που ακολουθεί
Καταπολέμηση της Κατάθλιψης και Αύξηση της Ψυχολογικής Ευεξίας
Η καθημερινή άσκηση αποδεδειγμένα συμβάλλει στη μείωση της κατάθλιψης και της άγχους. Η απελευθέρωση ενδορφίνων κατά τη διάρκεια της άσκησης ενισχύει τη διάθεση και βελτιώνει την ψυχική ευεξία.
Προσαρμογή της Άσκησης στις Ατομικές Ανάγκες
Είναι σημαντικό να προσαρμόζουμε τον τύπο και την ένταση της άσκησης σύμφωνα με τις ατομικές ανάγκες και προτιμήσεις. Ένα προσαρμοσμένο πρόγραμμα άσκησης μπορεί να είναι πιο εύκολο να διατηρηθεί και να γίνει μέρος της καθημερινής ζωής.
Συνεπώς, η άσκηση δεν είναι απλώς μια δραστηριότητα για την ενίσχυση του σώματος, αλλά ένας συνολικός τρόπος ζωής που υποστηρίζει την ορθοπαιδική υγεία. Με τη συνειδητοποίηση των οφελών και την έγκυρη καθοδήγηση από ειδικούς, μπορούμε να απολαμβάνουμε μια ζωή με λιγότερους πόνους, μεγαλύτερη κινητικότητα και συνολικά αυξημένη ευεξία.
Αναφορά σε προβλήματα όπως η σκολίωση και οι συνήθεις κακές συνήθειες.
Η παιδική ορθοπαιδική αποτελεί έναν κλάδο της ιατρικής που επικεντρώνεται στην αναγνώριση, τη διάγνωση και τη θεραπεία προβλημάτων μυοσκελετικού χαρακτήρα σε παιδιά. Αν και τα περισσότερα παιδιά αναπτύσσονται χωρίς προβλήματα, υπάρχουν ορισμένα κοινά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν και που απαιτούν προσεκτική παρακολούθηση και αντιμετώπιση.
Παιδικό ατύχημα στο σπίτι που το περιποιείται η μαμά
Σκολίωση στα Παιδιά: Αναγνώριση και Πρόληψη
Η σκολίωση αποτελεί ένα από τα πιο κοινά προβλήματα στην παιδική ορθοπαιδική. Η πρόληψη περιλαμβάνει τη σωστή αναγνώριση από γονείς και εκπαιδευτικούς, καθώς και την προώθηση υγιών συνηθειών, όπως η σωστή στάση κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων.
Η χρήση λανθασμένων σχολικών τσαντών μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στήριξης. Σε αυτήν την περίπτωση, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να συμβάλουν στην εύρεση λύσεων με την κατάλληλη επιλογή τσαντών και τη σωστή ρύθμιση της τσάντας.
Παιδικό ατύχημα με το ποδήλατο στο πάρκο
Κακές Συνήθειες και Ορθοπαιδικά. Η Σημασία της Πρόληψης
Ορισμένες κακές συνήθειες, όπως η κακή στάση κατά την καθημερινότητα, μπορεί να οδηγήσουν σε ορθοπαιδικά προβλήματα. Ενημέρωση των γονιών και ενθάρρυνση της σωστής στάσης συμβάλλουν στην πρόληψη αυτών των προβλημάτων.
Παιδιά που αθλούνται σε αίθουσα γυμναστηρίου
Φυσική Δραστηριότητα για Υγιές Μυοσκελετικό Σύστημα: Η Σωστή Προσέγγιση
Η άσκηση αποτελεί το θεμέλιο για ένα υγιές μυοσκελετικό σύστημα. Οι γονείς μπορούν να προωθήσουν τη φυσική δραστηριότητα και να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι φυσικά ενεργά.
Κακές Συνήθειες στη Χρήση Τεχνολογίας: Ο Ρόλος των Γονιών
Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας, όπως των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών, μπορεί να επηρεάσει το μυοσκελετικό σύστημα των παιδιών. Συζητήστε τον κατάλληλο χρόνο οθόνης, τη σημασία των διαλειμμάτων και πώς οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν υγιείς συνήθειες χρήσης της τεχνολογίας.
Παιδιά που αθλούνται παίζοντας μπάσκετ
Η Συνεισφορά της Διατροφής στην Υγεία των Οστών και των Αρθρώσεων
Εξετάστε πώς η σωστή διατροφή, πλούσια σε ασβέστιο και άλλα θρεπτικά στοιχεία, συμβάλλει στην υγεία των οστών και των αρθρώσεων των παιδιών. Παρέχετε συγκεκριμένες συμβουλές για γονείς σχετικά με το τι να περιλαμβάνει μια υγιεινή διατροφή και πώς να την προωθούν.
Παιδιά που αθλούνται παίζοντας ποδόσφαιρο
Παιδική Ορθοπαιδική και Αθλητισμός: Προστασία από Τραυματισμούς
Αναλύστε τον ρόλο της φυσικής δραστηριότητας και του αθλητισμού στην παιδική ορθοπαιδική. Παρέχετε συμβουλές για την ασφαλή συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες και τον προσδιορισμό των κινδύνων τραυματισμών.
Ψυχοκοινωνικές Πτυχές της Παιδικής Ορθοπαιδικής: Ο Ρόλος της Οικογένειας και της Κοινότητας
Εξετάστε πώς οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν την παιδική ορθοπαιδική υγεία. Μιλήστε για τη σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης, της ενθάρρυνσης και της αναγνώρισης των προβλημάτων.
Ο Ρόλος της Ορθοπαιδικής Έρευνας στη Βελτίωση της Παιδικής Υγείας
Εξετάστε πώς η επιστημονική έρευνα στον τομέα της παιδικής ορθοπαιδικής μπορεί να οδηγήσει σε καινοτόμες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων και τη βελτίωση της θεραπείας.
Η παιδική ορθοπαιδική απαιτεί συνεχή παρακολούθηση και προσοχή για να διασφαλιστεί η υγιεινή ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος των παιδιών. Η πρόληψη και η έγκαιρη αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων είναι καίριες για τη διασφάλιση ενός υγιούς και ευεργετικού μυοσκελετικού συστήματος κατά την παιδική ηλικία.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μια συστηματική, αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του σώματος επιτίθεται σε υγιείς ιστούς. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τον συνδετικό ιστό που περιβάλλει τις αρθρώσεις (αρθρικός υμένας), οδηγώντας στα κλασικά συμπτώματα του οιδήματος και της δυσκαμψίας των αρθρώσεων.
Ωστόσο, δεδομένου ότι η ΡΑ μπορεί να επηρεάσει διάφορα όργανα του σώματος, μπορεί να αναπτυχθεί ένα ευρύ φάσμα μη ειδικών συμπτωμάτων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν ασαφή και γενικά συμπτώματα. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στη λήψη θεραπείας.
Πρώιμα σημάδια ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Με περισσότερες από 100 διαφορετικές μορφές αρθρίτιδας, δεν είναι ασυνήθιστο, ιδιαίτερα στην αρχή της νόσου, τα συμπτώματα να αγνοούνται ή ακόμη και να γίνεται λάθος διάγνωση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συγκεκριμένα σημάδια και συμπτώματα.
Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα πρώιμα σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας:
Κόπωση
Η κόπωση γενικά χαρακτηρίζεται ως αίσθημα υπερβολικής κόπωσης ή έλλειψης ενέργειας και κινήτρων, είτε σωματικά, συναισθηματικά ή διανοητικά. Η κόπωση των ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα τείνει να είναι πιο σοβαρή από αυτή, που προκαλείται απλώς από την έλλειψη ύπνου.
Αν και υπάρχουν πολλά ψυχοκοινωνικά στοιχεία που μπορούν να συμβάλουν στα αισθήματα κόπωσης, τα τρέχοντα στοιχεία έχουν δείξει, ότι η θεραπεία της ΡΑ με ορισμένα βιολογικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσει την κόπωση. Το γεγονός ότι τα βιολογικά φάρμακα μειώνουν το επίπεδο κόπωσης σε άτομα με ΡΑ υποδηλώνει, ότι η συστηματική φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κόπωσης.
Εκτός από τη φλεγμονή, η διάγνωση μιας δια βίου αυτοάνοσης ασθένειας μπορεί να αλλάξει τη ζωή. Χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη και διαχείριση, οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται συγκλονισμένοι, ανήσυχοι και κατάθλιψη. Όλα αυτά τα συναισθήματα μπορούν να συμβάλουν στην εξουθενωτική κόπωση και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τακτικά κατά τη διάρκεια επισκέψεων υγειονομικής περίθαλψης.
Πυρετός
Εκτός από τα μη ειδικά συμπτώματα όπως η κόπωση και το γενικό αίσθημα, ότι δεν είναι καλά (αδιαθεσία), σε ορισμένα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, υποδηλώνει ότι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν χαμηλό πυρετό. Ενώ η ΡΑ στοχεύει συνήθως τον αρθρικό υμένα (τον ιστό που επενδύει το εσωτερικό της κάψουλας της άρθρωσης), η συνολική αύξηση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί, κατά καιρούς, να οδηγήσει στην ανάπτυξη πυρετού. Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί το σώμα από αυτό, που ψευδώς αντιλαμβάνεται ως ξένο εισβολέα.
Είναι απίθανο η ρευματοειδής αρθρίτιδα να οδηγήσει σε υψηλούς πυρετούς, επομένως εάν εμφανιστεί, είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια για να αποκλείσετε την παρουσία μιας υποκείμενης λοίμωξης. Τα άτομα με ΡΑ που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε σοβαρή μόλυνση.
Δυσκαμψία της άρθρωσης
Ένα βασικό χαρακτηριστικό διαφοροποίησης της ΡΑ σε σύγκριση με άλλες μορφές αρθρίτιδας είναι ότι τα άτομα με ΡΑ τείνουν να εμφανίζουν δυσκαμψία στις αρθρώσεις. Αυτή η δυσκαμψία είναι συνήθως χειρότερη το πρωί και βελτιώνεται με τη δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα, το να ρωτάς πόσο διαρκεί η πρωινή δυσκαμψία ενός ατόμου είναι μια ερώτηση ρουτίνας, που τίθεται από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και τους ρευματολόγους.
Τα άτομα με ΡΑ χωρίς θεραπεία ή υποθεραπεία θα παρατηρήσουν ακαμψία, που διαρκεί περισσότερο από μία ώρα. Τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ακόμη και οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) μπορεί επίσης να εμφανίσουν αυξημένη δυσκαμψία των αρθρώσεων μετά από μεγάλες περιόδους αδράνειας, κάτι που είναι γνωστό ως φαινόμενο πηκτωματοποίησης. Οι πιο συχνά προσβεβλημένες αρθρώσεις τείνουν να είναι οι μικρές αρθρώσεις των χεριών, των καρπών και των ποδιών, αν και όλες οι αρθρώσεις μπορεί να επηρεαστούν.
Ερυθρότητα και πρήξιμο των αρθρώσεων
Η ΡΑ είναι μια συστηματική φλεγμονώδης νόσος, η οποία τείνει να στοχεύει τις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς τους. Η φλεγμονή εντός του αρθρικού αρθρικού υμένα μπορεί να οδηγήσει σε ερυθρότητα, πρήξιμο και ζέστη των αρθρώσεων, για να μην αναφέρουμε πόνο και δυσκαμψία. Η ένταση της ερυθρότητας και του πρηξίματος της άρθρωσης σχετίζεται άμεσα με την ποσότητα της υποκείμενης φλεγμονής μέσα στην άρθρωση.
Πόνος και ευαισθησία στις αρθρώσεις
Ο πόνος ή η ευαισθησία των αρθρώσεων συνήθως προκαλείται από φλεγμονή εντός του χώρου της άρθρωσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πρησμένες αρθρώσεις, οι οποίες γίνονται επώδυνες στο άγγιγμα και με ορισμένες κινήσεις. Η μείωση της φλεγμονής μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και της ευαισθησίας.
Θερμότητα στις αρθρώσεις
Η φύση της ΡΑ προσφέρεται για την ανάπτυξη θερμών και ευαίσθητων αρθρώσεων. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και την ποσότητα της φλεγμονής που υπάρχει, ένα άτομο μπορεί στην πραγματικότητα να αισθάνεται θερμότητα, που πηγάζει από τις αρθρώσεις του. Η θερμότητα των αρθρώσεων παρατηρείται συνήθως όταν ένα άτομο εμφανίζει έξαρση της ΡΑ (φορές που τα συμπτώματα επιδεινώνονται).
Μούδιασμα και Μυρμήγκιασμα
Η αίσθηση μουδιάσματος και μυρμηγκιάσματος, μαζί με μια αίσθηση με καρφίτσες και βελόνες (γνωστές ως παραισθησία), είναι ένα κοινό νευρολογικό σύμπτωμα. Σε άτομα με ΡΑ, η φλεγμονή μιας άρθρωσης μπορεί να εξαπλωθεί στα γύρω νεύρα και να προκαλέσει μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. Ένα κοινό μέρος που συμβαίνει αυτό είναι στους καρπούς.
Η φλεγμονή που περιβάλλει το μέσο νεύρο μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, το οποίο περιλαμβάνει συμπτώματα όπως μούδιασμα και μυρμήγκιασμα του αντίχειρα, του δείκτη, του μέσου και του μισού του δακτύλου.
Απώλεια βάρους
Αν και δεν έχει σημειωθεί οριστική σχέση μεταξύ της ΡΑ και της απώλειας βάρους, μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι, όταν οι άνθρωποι πονούν, τείνουν να έχουν μειωμένη όρεξη. Επομένως, στα αρχικά στάδια της νόσου, πριν από τη διάγνωση και τη θεραπεία και κατά τη διάρκεια διαλείπουσας έξαρσης, οι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν απώλεια βάρους χωρίς άλλη γνωστή αιτία.
Μειωμένο εύρος κίνησης
Με μεγαλύτερα επίπεδα φλεγμονής που σημειώνονται σε όλο το σώμα και εντός των αρθρώσεων, οι άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν σφίξιμο στις αρθρώσεις ή μειωμένο εύρος κίνησης. Συνήθως, οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κάνουν μια γροθιά ή να κρατήσουν σωστά ένα στυλό. Όταν εμπλέκονται μεγαλύτερες αρθρώσεις, όπως τα γόνατα, οι άνθρωποι μπορεί να παρατηρήσουν μειωμένη ικανότητα κάμψης ή επέκτασης στην άρθρωση του γόνατος.
Το μειωμένο εύρος κίνησης των αρθρώσεων σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο φλεγμονής που τις επηρεάζει. Ωστόσο, σε μεταγενέστερη ασθένεια, η χρόνια και επίμονη φλεγμονή των αρθρώσεων μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη και καταστροφή των αρθρώσεων, οδηγώντας σε μόνιμη μείωση της ευκαμψίας και της κινητικότητας των αρθρώσεων.
Η υγεία και η δύναμη των οστών μας βασίζονται σε μια ισορροπημένη διατροφή και μια σταθερή ροή θρεπτικών συστατικών – το πιο σημαντικό, ασβέστιο και βιταμίνη D.
Το ασβέστιο είναι ένα ορυκτό που χρειάζονται οι άνθρωποι για να χτίσουν και να διατηρήσουν γερά οστά και δόντια. Είναι επίσης πολύ σημαντικό για άλλες φυσικές λειτουργίες, όπως τον έλεγχο των μυών και την κυκλοφορία του αίματος.
Το ασβέστιο δεν παράγεται στο σώμα – πρέπει να απορροφηθεί από τις τροφές που τρώμε. Για να απορροφήσει αποτελεσματικά το ασβέστιο από τα τρόφιμα, το σώμα μας χρειάζεται βιταμίνη D.
Εάν δεν έχουμε αρκετό ασβέστιο στη διατροφή μας για να διατηρήσουμε τη λειτουργία του σώματός μας, το ασβέστιο απομακρύνεται από εκεί που είναι αποθηκευμένο στα οστά μας. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό κάνει τα οστά μας να αδυνατίζουν και μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση, μια διαταραχή κατά την οποία τα οστά γίνονται πολύ εύθραυστα.
Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στην οστεοπόρωση. Αν και η απώλεια οιστρογόνων είναι ο κύριος λόγος για αυτό, η κακή δια βίου πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D, καθώς και η έλλειψη άσκησης, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοπόρωσης.
Σημειώστε ότι οι άνδρες κινδυνεύουν επίσης από οστεοπόρωση – συνήθως αργότερα στη ζωή από τις γυναίκες – και είναι σημαντικό να παρακολουθούν επίσης τις προσλήψεις ασβεστίου.
Ασβέστιο
Οι ανάγκες σε ασβέστιο ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία. Συνιστώμενη ημερήσια δόση σε χιλιοστόγραμμα (mg)
Γυναίκες και άνδρες 9 έως 18 ετών – 1.300 mg
Γυναίκες και άνδρες 19 έως 50 ετών – 1.000 mg
Γυναίκες 51 έως 70 ετών – 1.200 mg
Άνδρες 51 έως 70 ετών – 1.000 mg
Γυναίκες και άνδρες> 70 ετών – 1.200 mg
Έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες 14 έως 18 ετών – 1.300 mg
Έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες 19 έως 50 ετών – 1.000 mg
Διαιτητικές πηγές ασβεστίου
Οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα ασβεστίου διατηρώντας μια υγιεινή διατροφή που περιλαμβάνει μια ποικιλία τροφών πλούσιων σε ασβέστιο. Το γάλα, το γιαούρτι, το τυρί και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι οι μεγαλύτερες πηγές τροφίμων ασβεστίου. Άλλα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο περιλαμβάνουν:
Μπρόκολο, κινέζικο λάχανο (bok choy) και άλλα πράσινα φυλλώδη λαχανικά
Σαρδέλες, σολομός και άλλα ψάρια με μαλακά οστά
Ψωμί, ζυμαρικά και δημητριακά
Δημητριακά, χυμοί και άλλα ποτά εμπλουτισμένα με ασβέστιο.
Ορισμένες τροφές δυσκολεύουν το σώμα να απορροφήσει ασβέστιο. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποφεύγετε τα αναψυκτικά και τα ανθρακούχα ποτά, όχι μόνο για την υγεία των οστών αλλά για πολλούς διατροφικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης της παχυσαρκίας. Οι σόδες μειώνουν την απορρόφηση ασβεστίου στα έντερα και περιέχουν κενές θερμίδες. Το γάλα, οι χυμοί εμπλουτισμένοι με ασβέστιο και το νερό είναι καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Κάψουλα με συμπλήρωμα βιταμίνης d
Συμπληρώματα ασβεστίου
Αν και μπορεί να ληφθεί επαρκές ασβέστιο μέσω της διατροφής σας, είναι δύσκολο για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για εκείνους που αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα άτομα που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη ή βίγκαν, που δεν τρώνε γαλακτοκομικά προϊόντα, δυσκολεύονται περισσότερο να πάρουν αρκετό ασβέστιο από τα τρόφιμα.
Είναι επίσης δύσκολο να πάρουμε αρκετό ασβέστιο από τη διατροφή σε ορισμένες περιόδους της ζωής μας, όπως στην εφηβεία όταν το σώμα μας απαιτεί περισσότερο ασβέστιο για να χτίσει γερά οστά για μια ζωή. Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι άνδρες άνω των 70 ετών απαιτούν επίσης περισσότερο ασβέστιο για να επιβραδύνουν την οστική απώλεια.
Οι γιατροί συστήνουν συμπληρώματα ασβεστίου σε όσους δεν λαμβάνουν αρκετό ασβέστιο από τις τροφές που τρώνε. Αν και το ασβέστιο μερικές φορές βρίσκεται στις πολυβιταμίνες, συνήθως δεν είναι σε σημαντικές ποσότητες. Πολλοί άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν ξεχωριστά συμπληρώματα ασβεστίου για να διασφαλίσουν ότι φτάνουν στο Συνιστώμενο Διαιτητικό Επίδομα για το στάδιο της ζωής τους.
Όλο το ασβέστιο που καταναλώνεται – είτε μέσω τροφής είτε ως συμπλήρωμα – δεν απορροφάται πραγματικά στα έντερα. Η έρευνα δείχνει ότι το ασβέστιο απορροφάται πιο αποτελεσματικά όταν λαμβάνεται σε δόσεις μικρότερες από 500 mg. Επειδή πολλά συμπληρώματα ασβεστίου έρχονται σε δόσεις 500 mg, τα άτομα που χρειάζονται 1.000 mg συμπληρώματος κάθε μέρα θα πρέπει να λαμβάνουν τις δόσεις τους σε ξεχωριστές ώρες. Νεότερα καθημερινά σκευάσματα αργού αποδέσμευσης κιτρικού ασβεστίου που παρέχουν 1,200 mg έχουν γίνει πρόσφατα διαθέσιμα.
Τα περισσότερα συμπληρώματα ασβεστίου περιέχουν επίσης βιταμίνη D, η οποία βοηθά το σώμα να απορροφήσει ασβέστιο.
Βιταμίνη D
Χωρίς τη βιταμίνη D , το σώμα μας δεν μπορεί να απορροφήσει αποτελεσματικά το ασβέστιο.
Τα παιδιά που στερούνται επαρκούς βιταμίνης D αναπτύσσουν μια κατάσταση που ονομάζεται ραχίτιδα, η οποία προκαλεί αδυναμία στα οστά και τα θέτει σε κίνδυνο για κάταγμα, στραβά πόδια και άλλες σκελετικές παραμορφώσεις, όπως σκυμμένη στάση σώματος. Οι ενήλικες με πολύ χαμηλή βιταμίνη D μπορούν να αναπτύξουν μια κατάσταση που ονομάζεται οστεομαλακία (μαλακό οστό). Όπως και η ραχίτιδα, η οστεομαλακία μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στα οστά και παραμορφώσεις των μακρών οστών και να σας προδιαθέσει για κάταγμα.
Συνιστώμενη διατροφή για βιταμίνη D
Συνιστάται η ημερήσια λήψη 400 διεθνείς μονάδες (IU) βιταμίνης D για βρέφη κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Το RDA για όλους από 1 έως 70 ετών είναι 600 IU. Πρόσφατη έρευνα, ωστόσο, υποστηρίζει ότι το σώμα χρειάζεται τουλάχιστον 1000 IU την ημέρα για καλή υγεία των οστών, ξεκινώντας από την ηλικία των 5 ετών.
Είναι πολύ δύσκολο να πάρουμε αρκετή βιταμίνη D από αυτό που τρώμε. Ενώ πολλά τρόφιμα περιέχουν κάποια βιταμίνη D, λίγα περιέχουν αρκετό για να καλύψουν τα ημερήσια συνιστώμενα επίπεδα για τη βέλτιστη υγεία των οστών.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά σε όλα τα παιδιά να λαμβάνουν συμπληρώματα βιταμίνης D.
Τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, τα παιδιά έλαβαν τακτικά μουρουνέλαιο για μια σειρά ιατρικών σκοπών. Όταν το μουρουνέλαιο συνδέθηκε με την πρόληψη και τη θεραπεία της ραχίτιδας, ανακαλύφθηκε η βιταμίνη D. Λίγο αργότερα, η βιταμίνη D προστέθηκε στο γάλα – ένα ποτήρι γάλα περιέχει περίπου 100 IU βιταμίνης D. Ως αποτέλεσμα, οι γονείς σταμάτησαν να χρησιμοποιούν μουρουνέλαιο. Επειδή τα σημερινά παιδιά δεν πίνουν τόσο πολύ γάλα όσο στο παρελθόν, τους είναι δύσκολο να πάρουν αρκετή Βιταμίνη D από το γάλα. Επιπλέον, άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα συνήθως δεν συμπληρώνονται με βιταμίνη D.
Αν και το σώμα μας μπορεί να παράγει βιταμίνη D στο δέρμα μας όταν εκτίθεται σε καλό ηλιακό φως, είναι πολύ σημαντικό να προστατεύουμε το δέρμα μας χρησιμοποιώντας αντηλιακό όταν είμαστε σε εξωτερικούς χώρους. Αυτό εμποδίζει την υπερβολική υπεριώδη ακτινοβολία που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος. Ωστόσο, το αντηλιακό εμποδίζει επίσης την ικανότητα του δέρματός μας να παράγει βιταμίνη D. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί συχνά συστήνουν συμπληρώματα βιταμίνης D τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά.
Ασφαλή επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D
Η υπερβολική πρόσληψη ασβεστίου και/ή βιταμίνης D μπορεί να είναι επιβλαβής και να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες. Εκτός από τη θέσπιση κατευθυντήριων γραμμών RDA, έχουν θεσπιστεί ανεκτά ανώτερα επίπεδα πρόσληψης (UL). Αυτά αντιπροσωπεύουν τα υψηλότερα επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D που μπορούν να καταναλωθούν από το μέσο άτομο και να παραμείνουν ασφαλή.
Αυτά τα UL είναι σημαντικές οδηγίες για άτομα που μπορεί να απαιτούν διαφορετικές δοσολογίες αυτών των συμπληρωμάτων. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με λίγο ήλιο, εκείνοι με πιο σκούρο δέρμα και οι παχύσαρκοι μπορεί να χρειάζονται περισσότερη βιταμίνη D από την συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα.
Σημειώστε ότι τα UL δεν είναι επίπεδα στα οποία πρέπει να προσπαθήσουν να φτάσουν οι άνθρωποι – είναι τα ασφαλή όρια με βάση την τρέχουσα έρευνα. Όταν η πρόσληψη υπερβαίνει τα UL που αναφέρονται παρακάτω, ο κίνδυνος σοβαρών παρενεργειών αυξάνεται.
Άνω όριο ασφαλούς πρόσληψης ασβεστίου
Γέννηση έως 6 μηνών – 1.000 mg
Βρέφη 7-12 μηνών – 1.500 mg
Παιδιά 1-8 ετών – 2.500 mg
Παιδιά 9-18 ετών – 3.000 mg
Ενήλικες 19-50 ετών – 2.500 mg
Ενήλικες 51 ετών και άνω – 2.000 mg
Έφηβοι έγκυες και θηλάζουσες – 3.000 mg
Έγκυες και θηλάζουσες ενήλικες – 2.500 mg
Άνω Ασφαλές Όριο για λήψη Βιταμίνης D
Αρσενικό Θηλυκό
0-6 μηνών 1000 IU 1000 IU
7-12 μηνών 1500 IU 1500 IU
1-3 ετών 2500 IU 2500 IU
4-8 ετών 3000 IU 3000 IU
≥ 9 ετών 4000 IU 4000 IU
Αξιοποιήστε στο έπακρο την επίσκεψη στον ορθοπεδικό σας
Η επίσκεψή σας με έναν ορθοπεδικό χειρουργό είναι μια σημαντική συνάντηση που μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική εάν σχεδιαστεί σωστά. Η έρευνα δείχνει ότι οι ασθενείς που ασχολούνται περισσότερο με τη φροντίδα τους έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Η παρακάτω λίστα ελέγχου θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο δραστήριοι στην υγειονομική περίθαλψη και να αξιοποιήσετε στο έπακρο κάθε επίσκεψη στο γραφείο.
Πριν ξεκινήσετε για το γραφείο του ιατρού
Μάθετε τα βασικά για το γραφείο.
Που είναι? Τι ώρα πρέπει να φτάσετε; Εάν πρόκειται να οδηγήσετε, πού μπορείτε να σταθμεύσετε; Πρέπει να προσκομίσετε την κάρτα ασφάλισης ή ιατρική παραπομπή;
Συγκεντρώστε τα αρχεία σας.
Συγκεντρώστε ιατρικά έγγραφα και αρχεία για να τα πάρετε στο γραφείο του γιατρού. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:
Σχετικά ιατρικά αρχεία από άλλους γιατρούς
Αποτελέσματα και αντίγραφα ακτινογραφιών και άλλων μελετών απεικόνισης
Αποτελέσματα από τυχόν εργαστηριακές δοκιμές
Δημιουργήστε γραπτές λίστες.
Όλα τα φάρμακα που παίρνετε τακτικά, συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε βοτάνων, συμπληρωμάτων βιταμινών και φαρμάκων χωρίς συνταγή που μπορεί να παίρνετε
Το ιατρικό σας ιστορικό, όπως προηγούμενες θεραπείες για προβλήματα καρδιάς ή θυρεοειδούς
Παρελθούσες χειρουργικές επεμβάσεις, ακόμη και αυτές που δεν σχετίζονται με το τρέχον πρόβλημά σας
Όλες οι αλλεργίες (εξάνθημα, κνίδωση, οίδημα) ή απροσδόκητες αντιδράσεις (ναυτία, υπνηλία) στα φάρμακα
Οποιαδήποτε ιατρικά προβλήματα που εμφανίζονται στην οικογένειά σας
Οι ανησυχίες σας για την κατάστασή σας (πόνος, απώλεια κινητικότητας ή λειτουργίας)
Φέρτε έναν φίλο.
Εξετάστε το ενδεχόμενο να ζητήσετε από έναν φίλο ή μέλος της οικογένειας να σας συνοδεύσει για να σας βοηθήσουν να κάνετε ερωτήσεις και να θυμάστε όλες τις πληροφορίες που παρέχει ο γιατρός σας. Εάν χρειάζεστε έναν μεταφραστή, ζητήστε από έναν άλλο ενήλικα να πάει μαζί σας. μην βασίζεστε σε ένα παιδί για μετάφραση.
Ντυθείτε κατάλληλα.
Για τη σπονδυλική στήλη και πολλά προβλήματα που αφορούν τα χέρια και τα πόδια, μπορεί να σας ζητηθεί να γδυθείτε. Φορέστε χαλαρά ρούχα που είναι εύκολο να αφαιρέσετε και να τα φορέσετε.
Στο γραφείο του ορθοπεδικού σας
Άφιξη νωρίς.
Μπορεί να χρειαστείτε χρόνο για να συμπληρώσετε τυχόν απαιτούμενες φόρμες ή εξετάσεις πριν συναντηθείτε με το γιατρό σας.
Να είστε ειλικρινείς όταν μιλάτε με το γιατρό σας.
Μοιραστείτε την άποψή σας και μην συγκρατήσετε πληροφορίες που πιστεύετε ότι μπορεί να είναι ασήμαντες ή ενοχλητικές, όπως ακράτεια ή απώλεια μνήμης.
Παραμείνετε συγκεντρωμένοι.
Μπορεί να είναι διασκεδαστικό να μοιράζεστε νέα σχετικά με τα παιδιά, αλλά διατηρήστε το σύντομο για να αξιοποιήσετε στο έπακρο τον χρόνο σας με το γιατρό.
Κρατήστε σημειώσεις και κάντε ερωτήσεις.
Σημειώστε τι σας λέει ο γιατρός και κάντε ερωτήσεις εάν δεν καταλαβαίνετε έναν ιατρικό όρο, τον λόγο για τις συστάσεις του γιατρού ή τις οδηγίες για τη λήψη φαρμάκων.
Ρωτήστε τι να περιμένετε από τη θεραπεία σας.
Μάθετε ποια επίδραση θα έχει στις καθημερινές σας δραστηριότητες και τι μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε περαιτέρω αναπηρία.
Ζητήστε περισσότερες πληροφορίες για να πάρετε μαζί σας.
Ζητήστε από το γιατρό σας φυλλάδια που εσείς και τα μέλη της οικογένειάς σας μπορείτε να ελέγξετε στο σπίτι. Ο γιατρός σας μπορεί να σας παραπέμψει σε έναν ιστότοπο για περισσότερες πληροφορίες.
Συζητήστε με τα άλλα μέλη της ομάδας υγειονομικής περίθαλψης.
Οι βοηθοί γιατρών, οι νοσοκόμες και οι θεραπευτές μπορούν επίσης να αντιμετωπίσουν οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή ανησυχίες.
Όταν επιστρέψετε στο σπίτι
Ελέγξτε τα υλικά που σας έδωσε ο γιατρός σας.
Εάν δεν μπορείτε να θυμηθείτε κάτι ή αν δεν καταλαβαίνετε τις σημειώσεις σας, καλέστε το γραφείο και μιλήστε με ένα μέλος της ομάδας υγειονομικής περίθαλψης.
Ακολουθήστε τις οδηγίες του γιατρού σας.
Ακολουθείστε την πλήρη πορεία της φαρμακευτικής αγωγής και βεβαιωθείτε ότι ακολουθείτε τη συνταγογραφούμενη διατροφή ή την άσκηση ρουτίνας. Θυμηθείτε, είστε και μέλος της ομάδας υγειονομικής περίθαλψης.
Ενημερώστε το γιατρό σας.
Μείνετε ενήμεροι από τον γιατρό σας σχετικά με τα αποτελέσματα των εξετάσεων, τις ανεπιθύμητες ενέργειες στη φαρμακευτική αγωγή ή τυχόν επιπλοκές ή επιδείνωση της κατάστασής σας.
Τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν λοιμώξεις στα οστά, τις αρθρώσεις ή τους μυς τους. Συχνά αναφέρονται ως “βαθιές” λοιμώξεις, τα τεχνικά ονόματα για αυτές τις καταστάσεις είναι:
Οστεομυελίτιδα (λοίμωξη των οστών)
Σηπτική αρθρίτιδα (λοίμωξη των αρθρώσεων)
Πυομυοσίτιδα (μυϊκή λοίμωξη)
Αυτό το άρθρο καλύπτει τους πιο συνηθισμένους τύπους βαθιών λοιμώξεων στα παιδιά και περιλαμβάνει τους τρόπους που οι γιατροί διαγνώσκουν και αντιμετωπίζουν.
Αιτία
Οι λοιμώξεις προκαλούνται συνήθως από βακτήρια που υπάρχουν στο φυσιολογικό περιβάλλον διαβίωσής μας. Τα πιο κοινά βακτήρια που προκαλούν λοιμώξεις στα οστά, στις αρθρώσεις ή στους μυς στα παιδιά είναι Staphylococcus aureus (σταφυλόκοκκος)
Τα βακτήρια μπορούν να εισέλθουν στο σώμα με διάφορους τρόπους. Κυκλοφορούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος μέχρι να φτάσουν σε ένα οστό, άρθρωση ή μυ. Τα βακτήρια στη συνέχεια εγκαταλείπουν την κυκλοφορία του αίματος και πολλαπλασιάζονται στους ιστούς των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών.
Περιγραφή της λοίμωξης
Οι βαθιές λοιμώξεις εμφανίζονται συχνότερα στις αρθρώσεις και στα άκρα των μακρών οστών όπου συναντώνται για να σχηματίσουν αρθρώσεις. Αυτές περιλαμβάνουν τις αρθρώσεις γόνατος, ισχίου και αστραγάλου του ποδιού, και τις αρθρώσεις ώμου, αγκώνα και καρπού του βραχίονα.
Οι μεγάλες μυϊκές ομάδες του μηρού, της βουβωνικής χώρας και της λεκάνης είναι οι πιο συνηθισμένες τοποθεσίες για μολύνσεις.
Ο λόγος που εμφανίζονται λοιμώξεις σε αυτές τις περιοχές οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο το αίμα ρέει σε αυτές τις περιοχές. Υπάρχει μια ισχυρή ροή αίματος προς τα άκρα των οστών κοντά σε κέντρα ανάπτυξης (που ονομάζονται αναπτυξιακές πλάκες), την επένδυση των αρθρώσεων και τις μεγάλες μυϊκές ομάδες. Αυτό επιτρέπει στα βακτήρια να βρουν εύκολα το δρόμο τους σε αυτές τις περιοχές.
Η παροχή αίματος στη σπονδυλική στήλη, τη λεκάνη και τη φτέρνα είναι παρόμοια με εκείνη των μακριών οστών και συχνά αναπτύσσονται λοιμώξεις και σε αυτές τις περιοχές.
Οι λοιμώξεις ενέχουν ειδικούς κινδύνους για τα μικρά παιδιά για διάφορους λόγους:
Τα παιδιά κάτω των τριών ετών μολύνονται εύκολα. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως και τείνουν να πέφτουν πολύ, ανοίγοντας το δέρμα σε λοίμωξη.
Οι λοιμώξεις εξαπλώνονται γρήγορα μέσω του συστήματος κυκλοφορίας ενός μικρού παιδιού και της δομής των οστών.
Η βλάβη στα οστά και στις αρθρώσεις που προκαλείται από λοίμωξη μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη ενός παιδιού και να οδηγήσει σε σωματική δυσλειτουργία. Η μόλυνση της άρθρωσης του ισχίου του παιδιού είναι χειρουργική επέμβαση.
Συμπτώματα λοιμώξεων
Τα παιδιά που έχουν μολύνσεις των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών τους συχνά έχουν τα ακόλουθα:
Πυρετός
Πόνος
Περιορισμένη κίνηση της μολυσμένης περιοχής – το παιδί σας μπορεί να σταματήσει ή να αρνηθεί να περπατήσει εάν η μόλυνση περιλαμβάνει τα πόδια ή την πλάτη
Τα βρέφη μπορεί να είναι ευερέθιστα και ληθαργικά, να αρνούνται να φάνε ή να κάνουν εμετό
Πολλά παιδιά που έχουν οστικές, αρθρώσεις ή μυϊκές λοιμώξεις είχαν πρόσφατους τραυματισμούς. Τα συμπτώματα της λοίμωξης συχνά καλύπτονται από αυτά του τραυματισμού. Επειδή οι γονείς υποθέτουν ότι ο τραυματισμός θα βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να παρατηρήσουν τη λοίμωξη.
Είναι σημαντικό να φέρετε αμέσως το παιδί σας σε γιατρό εάν τα συμπτώματα δεν επιλυθούν γρήγορα στο σπίτι.
Εξέταση γιατρού
Ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση
Φροντίστε να ενημερώσετε το γιατρό του παιδιού σας για τις περιστάσεις που περιβάλλουν τα συμπτώματα, όπως όταν ξεκίνησαν τα συμπτώματα και εάν υπήρχε προηγούμενη λοίμωξη ή τραυματισμός.
Αφού συζητήσει τα συμπτώματα του παιδιού σας και το ιατρικό ιστορικό, ο γιατρός σας θα εξετάσει την οδυνηρή περιοχή. Μπορεί να ζητήσει από το παιδί σας να μετακινήσει την πληγείσα περιοχή για να δει εάν η κίνηση αυξάνει τον πόνο.
Εξετάσεις
Άλλες εξετάσεις που μπορούν να βοηθήσουν τον γιατρό σας να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να σχεδιάσει τη θεραπεία του παιδιού σας περιλαμβάνουν:
Εξετάσεις αίματος και καλλιέργειες ιστών. Οι εξετάσεις στο αίμα του παιδιού σας, καθώς και σε υγρά και / ή ιστούς από τη μολυσμένη περιοχή, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των βακτηρίων ή άλλων οργανισμών που προκαλούν τη μόλυνση. Αυτές οι πληροφορίες σχετικά με τη λοίμωξη βοηθούν το γιατρό σας να καθορίσει τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισής της.
Εξετάσειςαπεικόνισης. Εξετάσεις, όπως ακτινογραφίες, σαρώσεις μαγνητικού συντονισμού και υπερηχογράφημα, παρέχουν στο γιατρό του παιδιού σας εικόνες των οστών, των μυών και των μαλακών ιστών στην πληγείσα περιοχή. Ο γιατρός σας θα αναζητήσει οίδημα γύρω από τα οστά και τους μύες ή υγρό στις αρθρώσεις που έχουν μολυνθεί. Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν το γιατρό σας όταν παίρνει την απόφαση εάν θα θεραπεύσει της τη μόλυνση με αντιβιοτικά ή θα κάνει χειρουργική επέμβαση για να βοηθήσει στην επίλυσή του.
Θεραπευτική αγωγή
Αντιβιοτική θεραπεία
Η συνταγογράφηση αντιβιοτικών είναι η βάση για τη θεραπεία λοιμώξεων.
Ενδοφλεβίως. Αρχικά, το παιδί σας θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για να λάβει αντιβιοτικά μέσω των φλεβών (ενδοφλέβια ή IV). Το πόσο καιρό θα παραμείνει το παιδί σας στο νοσοκομείο θα εξαρτηθεί από το πόσο σοβαρή είναι η λοίμωξη. Τα περισσότερα παιδιά με λοιμώξεις των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών βρίσκονται στο νοσοκομείο για 1 έως 2 εβδομάδες.
Από το στόμα. Για πολλά παιδιά, το αντιβιοτικό τελικά αλλάζει σε μορφή που μπορεί να ληφθεί από το στόμα (από του στόματος) και να χορηγηθεί στο σπίτι.
Γραμμή PICC. Μερικά παιδιά μπορούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν αντιβιοτικό μέσω φλέβας στο σπίτι μέσω ειδικής ενδοφλέβιας συσκευής που ονομάζεται γραμμή PICC (προφέρεται “pick”). Πρόκειται για έναν περιφερειακό κεντρικό καθετήρα (PICC).
Ο χρόνος που απαιτείται για τα αντιβιοτικά για την επίλυση μιας λοίμωξης ποικίλλει από παιδί σε παιδί, αλλά, γενικά, είναι 4 έως 6 εβδομάδες για οστική μόλυνση και 3 έως 4 εβδομάδες για αρθρώσεις ή μυϊκές λοιμώξεις.
Είναι πολύ σημαντικό να παίρνει το παιδί σας όλα τα αντιβιοτικά που του χορηγούνται, ακριβώς όπως συνταγογραφούνται.
Χειρουργική θεραπεία
Σε ήπιες λοιμώξεις, μόνο τα αντιβιοτικά μπορεί να επιλύσουν την κατάσταση. Πολλά παιδιά, ωστόσο, θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση μολυσμένου υλικού (πύου) από την περιοχή της μόλυνσης. Αυτό θα μειώσει την πίεση και τη φλεγμονή και θα βελτιώσει τη ροή του αίματος, κάτι που θα διευκολύνει τα αντιβιοτικά να φτάσουν στη μολυσμένη περιοχή. Για τα περισσότερα παιδιά, αρκεί μια χειρουργική επέμβαση, αλλά πιο σοβαρές λοιμώξεις μπορεί να απαιτούν δύο ή περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις για να βοηθήσουν στην επίλυση της λοίμωξης.
Αποτέλεσμα θεραπειών
Τα περισσότερα παιδιά θα αναρρώσουν πλήρως από βαθιές λοιμώξεις μετά από σωστή θεραπεία. Δεν είναι πιθανό να αναπτύξουν ξανά την ίδια λοίμωξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά δεν έχουν περαιτέρω προβλήματα και επιστρέφουν σε όλες τις δραστηριότητές τους.
Γενικά, τα παιδιά θεραπεύονται καλύτερα όταν η λοίμωξη αναγνωρίζεται νωρίς. Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα πλήρους ανάρρωσης όταν η λοίμωξη αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται γρήγορα. Όσο αργότερα γίνει η διάγνωση, τόσο πιο πιθανό είναι η μόλυνση να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στα οστά, τους μύες και άλλους ιστούς που εμπλέκονται.
Ορισμένα προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν σε παιδιά που έχουν σοβαρές και παρατεταμένες λοιμώξεις. Αυτά περιλαμβάνουν θρόμβους αίματος, ανακοπές ανάπτυξης, παραμορφωμένα οστά, κατάγματα μέσω οστού που εξασθενεί από μόλυνση, θάνατο οστού (που ονομάζεται νέκρωση) και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Ωστόσο, αυτά τα προβλήματα είναι σπάνια.
Σε πολλές κοινότητες, οι βαθιές λοιμώξεις προκαλούνται συχνότερα από έναν συγκεκριμένο τύπο βακτηρίων γνωστό ως MRSA. Αυτό το βακτήριο είναι πιο ικανό να αντισταθεί στα αντιβιοτικά που προηγουμένως λειτούργησαν καλά για τη θεραπεία αυτών των λοιμώξεων.
Επί του παρόντος, υπάρχουν αρκετά αντιβιοτικά που λειτουργούν πολύ καλά κατά του MRSA και είναι ανεκτά πολύ καλά από τα παιδιά που υποβάλλονται σε θεραπεία.
Με περισσότερες από 100 διαφορετικές μορφές αρθρίτιδας, δεν είναι ασυνήθιστο, ιδιαίτερα στην αρχή της νόσου, τα συμπτώματα να αγνοούνται ή ακόμη και να γίνεται λάθος διάγνωση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συγκεκριμένα σημάδια και συμπτώματα.
Θερμότητα στις αρθρώσεις
