Η αρθρίτιδα είναι φλεγμονή μιας ή περισσοτέρων αρθρώσεων. Ο πόνος, το πρήξιμο και η δυσκαμψία είναι τα κύρια συμπτώματα της αρθρίτιδας. Οποιαδήποτε άρθρωση στο σώμα μπορεί να επηρεαστεί από την ασθένεια, αλλά είναι ιδιαίτερα συχνή στα γόνατα. Η αρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να δυσκολέψει πολλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως περπάτημα ή το ανέβασμα σκαλοπατιών ......
Read More
Ένας ασθενής με ρήξη πρόσθιου χιαστού και σημαντική λειτουργική αστάθεια έχει υψηλό κίνδυνο εμφάνισης δευτερογενούς βλάβης στο γόνατο και επομένως θα πρέπει να εξετάσει την ανασυγκρότηση του πρόσθιου χιαστού. Είναι σύνηθες να βλέπετε τραυματισμούς πρόσθιου χιαστού, σε συνδυασμό με βλάβη στους μηνίσκους, αρθρικούς χόνδρους, παράπλευρους συνδέσμους, .........
Read More
Η υγεία και η δύναμη των οστών μας βασίζονται σε μια ισορροπημένη διατροφή και μια σταθερή ροή θρεπτικών συστατικών – το πιο σημαντικό, ασβέστιο και βιταμίνη D.
Το ασβέστιο είναι ένα ορυκτό που χρειάζονται οι άνθρωποι για να χτίσουν και να διατηρήσουν γερά οστά και δόντια. Είναι επίσης πολύ σημαντικό για άλλες φυσικές λειτουργίες, όπως τον έλεγχο των μυών και την κυκλοφορία του αίματος.
Το ασβέστιο δεν παράγεται στο σώμα – πρέπει να απορροφηθεί από τις τροφές που τρώμε. Για να απορροφήσει αποτελεσματικά το ασβέστιο από τα τρόφιμα, το σώμα μας χρειάζεται βιταμίνη D.
Εάν δεν έχουμε αρκετό ασβέστιο στη διατροφή μας για να διατηρήσουμε τη λειτουργία του σώματός μας, το ασβέστιο απομακρύνεται από εκεί που είναι αποθηκευμένο στα οστά μας. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό κάνει τα οστά μας να αδυνατίζουν και μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση, μια διαταραχή κατά την οποία τα οστά γίνονται πολύ εύθραυστα.
Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στην οστεοπόρωση. Αν και η απώλεια οιστρογόνων είναι ο κύριος λόγος για αυτό, η κακή δια βίου πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D, καθώς και η έλλειψη άσκησης, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοπόρωσης.
Σημειώστε ότι οι άνδρες κινδυνεύουν επίσης από οστεοπόρωση – συνήθως αργότερα στη ζωή από τις γυναίκες – και είναι σημαντικό να παρακολουθούν επίσης τις προσλήψεις ασβεστίου.
Οι ανάγκες σε ασβέστιο ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία. Συνιστώμενη ημερήσια δόση σε χιλιοστόγραμμα (mg)
Γυναίκες και άνδρες 9 έως 18 ετών – 1.300 mg
Γυναίκες και άνδρες 19 έως 50 ετών – 1.000 mg
Γυναίκες 51 έως 70 ετών – 1.200 mg
Άνδρες 51 έως 70 ετών – 1.000 mg
Γυναίκες και άνδρες> 70 ετών – 1.200 mg
Έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες 14 έως 18 ετών – 1.300 mg
Έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες 19 έως 50 ετών – 1.000 mg
Οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα ασβεστίου διατηρώντας μια υγιεινή διατροφή που περιλαμβάνει μια ποικιλία τροφών πλούσιων σε ασβέστιο. Το γάλα, το γιαούρτι, το τυρί και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι οι μεγαλύτερες πηγές τροφίμων ασβεστίου. Άλλα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο περιλαμβάνουν:
Ορισμένες τροφές δυσκολεύουν το σώμα να απορροφήσει ασβέστιο. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποφεύγετε τα αναψυκτικά και τα ανθρακούχα ποτά, όχι μόνο για την υγεία των οστών αλλά για πολλούς διατροφικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης της παχυσαρκίας. Οι σόδες μειώνουν την απορρόφηση ασβεστίου στα έντερα και περιέχουν κενές θερμίδες. Το γάλα, οι χυμοί εμπλουτισμένοι με ασβέστιο και το νερό είναι καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Αν και μπορεί να ληφθεί επαρκές ασβέστιο μέσω της διατροφής σας, είναι δύσκολο για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για εκείνους που αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα άτομα που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη ή βίγκαν, που δεν τρώνε γαλακτοκομικά προϊόντα, δυσκολεύονται περισσότερο να πάρουν αρκετό ασβέστιο από τα τρόφιμα.
Είναι επίσης δύσκολο να πάρουμε αρκετό ασβέστιο από τη διατροφή σε ορισμένες περιόδους της ζωής μας, όπως στην εφηβεία όταν το σώμα μας απαιτεί περισσότερο ασβέστιο για να χτίσει γερά οστά για μια ζωή. Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι άνδρες άνω των 70 ετών απαιτούν επίσης περισσότερο ασβέστιο για να επιβραδύνουν την οστική απώλεια.
Οι γιατροί συστήνουν συμπληρώματα ασβεστίου σε όσους δεν λαμβάνουν αρκετό ασβέστιο από τις τροφές που τρώνε. Αν και το ασβέστιο μερικές φορές βρίσκεται στις πολυβιταμίνες, συνήθως δεν είναι σε σημαντικές ποσότητες. Πολλοί άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν ξεχωριστά συμπληρώματα ασβεστίου για να διασφαλίσουν ότι φτάνουν στο Συνιστώμενο Διαιτητικό Επίδομα για το στάδιο της ζωής τους.
Όλο το ασβέστιο που καταναλώνεται – είτε μέσω τροφής είτε ως συμπλήρωμα – δεν απορροφάται πραγματικά στα έντερα. Η έρευνα δείχνει ότι το ασβέστιο απορροφάται πιο αποτελεσματικά όταν λαμβάνεται σε δόσεις μικρότερες από 500 mg. Επειδή πολλά συμπληρώματα ασβεστίου έρχονται σε δόσεις 500 mg, τα άτομα που χρειάζονται 1.000 mg συμπληρώματος κάθε μέρα θα πρέπει να λαμβάνουν τις δόσεις τους σε ξεχωριστές ώρες. Νεότερα καθημερινά σκευάσματα αργού αποδέσμευσης κιτρικού ασβεστίου που παρέχουν 1,200 mg έχουν γίνει πρόσφατα διαθέσιμα.
Τα περισσότερα συμπληρώματα ασβεστίου περιέχουν επίσης βιταμίνη D, η οποία βοηθά το σώμα να απορροφήσει ασβέστιο.
Χωρίς τη βιταμίνη D , το σώμα μας δεν μπορεί να απορροφήσει αποτελεσματικά το ασβέστιο.
Τα παιδιά που στερούνται επαρκούς βιταμίνης D αναπτύσσουν μια κατάσταση που ονομάζεται ραχίτιδα, η οποία προκαλεί αδυναμία στα οστά και τα θέτει σε κίνδυνο για κάταγμα, στραβά πόδια και άλλες σκελετικές παραμορφώσεις, όπως σκυμμένη στάση σώματος. Οι ενήλικες με πολύ χαμηλή βιταμίνη D μπορούν να αναπτύξουν μια κατάσταση που ονομάζεται οστεομαλακία (μαλακό οστό). Όπως και η ραχίτιδα, η οστεομαλακία μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στα οστά και παραμορφώσεις των μακρών οστών και να σας προδιαθέσει για κάταγμα.
Συνιστάται η ημερήσια λήψη 400 διεθνείς μονάδες (IU) βιταμίνης D για βρέφη κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Το RDA για όλους από 1 έως 70 ετών είναι 600 IU. Πρόσφατη έρευνα, ωστόσο, υποστηρίζει ότι το σώμα χρειάζεται τουλάχιστον 1000 IU την ημέρα για καλή υγεία των οστών, ξεκινώντας από την ηλικία των 5 ετών.
Είναι πολύ δύσκολο να πάρουμε αρκετή βιταμίνη D από αυτό που τρώμε. Ενώ πολλά τρόφιμα περιέχουν κάποια βιταμίνη D, λίγα περιέχουν αρκετό για να καλύψουν τα ημερήσια συνιστώμενα επίπεδα για τη βέλτιστη υγεία των οστών.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά σε όλα τα παιδιά να λαμβάνουν συμπληρώματα βιταμίνης D.
Τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, τα παιδιά έλαβαν τακτικά μουρουνέλαιο για μια σειρά ιατρικών σκοπών. Όταν το μουρουνέλαιο συνδέθηκε με την πρόληψη και τη θεραπεία της ραχίτιδας, ανακαλύφθηκε η βιταμίνη D. Λίγο αργότερα, η βιταμίνη D προστέθηκε στο γάλα – ένα ποτήρι γάλα περιέχει περίπου 100 IU βιταμίνης D. Ως αποτέλεσμα, οι γονείς σταμάτησαν να χρησιμοποιούν μουρουνέλαιο. Επειδή τα σημερινά παιδιά δεν πίνουν τόσο πολύ γάλα όσο στο παρελθόν, τους είναι δύσκολο να πάρουν αρκετή Βιταμίνη D από το γάλα. Επιπλέον, άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα συνήθως δεν συμπληρώνονται με βιταμίνη D.
Αν και το σώμα μας μπορεί να παράγει βιταμίνη D στο δέρμα μας όταν εκτίθεται σε καλό ηλιακό φως, είναι πολύ σημαντικό να προστατεύουμε το δέρμα μας χρησιμοποιώντας αντηλιακό όταν είμαστε σε εξωτερικούς χώρους. Αυτό εμποδίζει την υπερβολική υπεριώδη ακτινοβολία που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος. Ωστόσο, το αντηλιακό εμποδίζει επίσης την ικανότητα του δέρματός μας να παράγει βιταμίνη D. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί συχνά συστήνουν συμπληρώματα βιταμίνης D τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά.
Η υπερβολική πρόσληψη ασβεστίου και/ή βιταμίνης D μπορεί να είναι επιβλαβής και να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες. Εκτός από τη θέσπιση κατευθυντήριων γραμμών RDA, έχουν θεσπιστεί ανεκτά ανώτερα επίπεδα πρόσληψης (UL). Αυτά αντιπροσωπεύουν τα υψηλότερα επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D που μπορούν να καταναλωθούν από το μέσο άτομο και να παραμείνουν ασφαλή.
Αυτά τα UL είναι σημαντικές οδηγίες για άτομα που μπορεί να απαιτούν διαφορετικές δοσολογίες αυτών των συμπληρωμάτων. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με λίγο ήλιο, εκείνοι με πιο σκούρο δέρμα και οι παχύσαρκοι μπορεί να χρειάζονται περισσότερη βιταμίνη D από την συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα.
Σημειώστε ότι τα UL δεν είναι επίπεδα στα οποία πρέπει να προσπαθήσουν να φτάσουν οι άνθρωποι – είναι τα ασφαλή όρια με βάση την τρέχουσα έρευνα. Όταν η πρόσληψη υπερβαίνει τα UL που αναφέρονται παρακάτω, ο κίνδυνος σοβαρών παρενεργειών αυξάνεται.
Άνω όριο ασφαλούς πρόσληψης ασβεστίου
Γέννηση έως 6 μηνών – 1.000 mg
Βρέφη 7-12 μηνών – 1.500 mg
Παιδιά 1-8 ετών – 2.500 mg
Παιδιά 9-18 ετών – 3.000 mg
Ενήλικες 19-50 ετών – 2.500 mg
Ενήλικες 51 ετών και άνω – 2.000 mg
Έφηβοι έγκυες και θηλάζουσες – 3.000 mg
Έγκυες και θηλάζουσες ενήλικες – 2.500 mg
Άνω Ασφαλές Όριο για λήψη Βιταμίνης D
Αρσενικό Θηλυκό
0-6 μηνών 1000 IU 1000 IU
7-12 μηνών 1500 IU 1500 IU
1-3 ετών 2500 IU 2500 IU
4-8 ετών 3000 IU 3000 IU
≥ 9 ετών 4000 IU 4000 IU
Η επίσκεψή σας με έναν ορθοπεδικό χειρουργό είναι μια σημαντική συνάντηση που μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική εάν σχεδιαστεί σωστά. Η έρευνα δείχνει ότι οι ασθενείς που ασχολούνται περισσότερο με τη φροντίδα τους έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Η παρακάτω λίστα ελέγχου θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο δραστήριοι στην υγειονομική περίθαλψη και να αξιοποιήσετε στο έπακρο κάθε επίσκεψη στο γραφείο.
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης είναι αποτέλεσμα τραυματισμού των τενόντων που ισιώνει τη μεσαία άρθρωση του δακτύλου σας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία άρθρωση του τραυματισμένου δακτύλου δεν θα ισιώσει, ενώ η άκρη του δακτύλου κάμπτεται προς τα πίσω. Εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως αυτός ο τραυματισμός, η παραμόρφωση μπορεί να προχωρήσει, με αποτέλεσμα μόνιμη παραμόρφωση και μειωμένη λειτουργία.
Υπάρχουν διάφοροι τένοντες στα δάχτυλά σας που συνεργάζονται για να λυγίσουν και να ισιώσουν το δάχτυλό σας. Αυτοί οι τένοντες τρέχουν κατά μήκος της πλευράς και του επάνω μέρους του δακτύλου. Ο τένοντας στο πάνω μέρος του δακτύλου προσκολλάται στο μεσαίο οστό του δακτύλου (η κεντρική ολίσθηση του τένοντα). Όταν αυτός ο τένοντας τραυματιστεί, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει πλήρως.
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης προκαλείται γενικά από ένα ισχυρό χτύπημα στην πάνω (ραχιαία) πλευρά μιας λυγισμένης (κάμψης) μεσαίας άρθρωσης ενός δακτύλου.
Μπορεί επίσης να προκληθεί από μια τομή στο πάνω μέρος του δακτύλου, η οποία μπορεί να κόψει την κεντρική ολίσθηση (τένοντα) από την προσκόλλησή της στο οστό. Η ρήξη μοιάζει με τρύπα (“μπουτονιέρα” στα γαλλικά). Σε ορισμένες περιπτώσεις, το οστό μπορεί πραγματικά να σκάσει μέσω του ανοίγματος.
Οι παραμορφώσεις δίκην κομβιοδόχης μπορεί επίσης να προκληθούν από αρθρίτιδα.
Σημάδια παραμόρφωσης δίκην κομβιοδόχης μπορεί να αναπτυχθούν αμέσως μετά από τραυματισμό στο δάχτυλο ή μπορεί να εμφανιστούν μία εβδομάδα έως 3 εβδομάδες αργότερα.
Επειδή μια παραμόρφωση μπουτονιέρας είναι μόνο ένας από τους πολλούς τραυματισμούς που οφείλονται σε “μπλοκαρισμένο δάχτυλο”, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία.
Ο γιατρός σας θα εξετάσει τα δάχτυλα και το χέρι. Αυτός θα σας ζητήσει να ισιώσετε το προσβεβλημένο δάχτυλο και να λυγίσετε το δάχτυλό σας. Ενδέχεται να συνιστάται η ακτινογραφία για την ανίχνευση τυχόν σπασμένων οστών που συνδέονται με την κεντρική ολίσθηση του τένοντα.
Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης πρέπει να αντιμετωπιστεί νωρίς για να σας βοηθήσει να διατηρήσετε το πλήρες εύρος κίνησης στο δάχτυλο.
Η μη χειρουργική θεραπεία προτιμάται συνήθως και μπορεί να περιλαμβάνει:
Τα άτομα με παραμόρφωση τύπου μπουτονιέρας που προκαλούνται από αρθρίτιδα μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία με από του στόματος φάρμακα ή ενέσεις κορτικοστεροειδών, καθώς και με νάρθηκα.
Ενώ προτιμάται η μη χειρουργική θεραπεία της παραμόρφωσης μπουτονιέρ, η χειρουργική επέμβαση είναι μια επιλογή σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν:
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργία, αλλά μπορεί να μην είναι σε θέση να διορθώσει πλήρως την κατάσταση και να κάνει το δάχτυλο να φαίνεται κανονικό. Εάν η παραμόρφωση παραμείνει χωρίς θεραπεία για περισσότερο από 3 εβδομάδες, γίνεται πολύ πιο δύσκολη η θεραπεία.
Τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν λοιμώξεις στα οστά, τις αρθρώσεις ή τους μυς τους. Συχνά αναφέρονται ως “βαθιές” λοιμώξεις, τα τεχνικά ονόματα για αυτές τις καταστάσεις είναι:
Αυτό το άρθρο καλύπτει τους πιο συνηθισμένους τύπους βαθιών λοιμώξεων στα παιδιά και περιλαμβάνει τους τρόπους που οι γιατροί διαγνώσκουν και αντιμετωπίζουν.
Οι λοιμώξεις προκαλούνται συνήθως από βακτήρια που υπάρχουν στο φυσιολογικό περιβάλλον διαβίωσής μας. Τα πιο κοινά βακτήρια που προκαλούν λοιμώξεις στα οστά, στις αρθρώσεις ή στους μυς στα παιδιά είναι Staphylococcus aureus (σταφυλόκοκκος)
Τα βακτήρια μπορούν να εισέλθουν στο σώμα με διάφορους τρόπους. Κυκλοφορούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος μέχρι να φτάσουν σε ένα οστό, άρθρωση ή μυ. Τα βακτήρια στη συνέχεια εγκαταλείπουν την κυκλοφορία του αίματος και πολλαπλασιάζονται στους ιστούς των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών.
Οι βαθιές λοιμώξεις εμφανίζονται συχνότερα στις αρθρώσεις και στα άκρα των μακρών οστών όπου συναντώνται για να σχηματίσουν αρθρώσεις. Αυτές περιλαμβάνουν τις αρθρώσεις γόνατος, ισχίου και αστραγάλου του ποδιού, και τις αρθρώσεις ώμου, αγκώνα και καρπού του βραχίονα.
Οι μεγάλες μυϊκές ομάδες του μηρού, της βουβωνικής χώρας και της λεκάνης είναι οι πιο συνηθισμένες τοποθεσίες για μολύνσεις.
Ο λόγος που εμφανίζονται λοιμώξεις σε αυτές τις περιοχές οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο το αίμα ρέει σε αυτές τις περιοχές. Υπάρχει μια ισχυρή ροή αίματος προς τα άκρα των οστών κοντά σε κέντρα ανάπτυξης (που ονομάζονται αναπτυξιακές πλάκες), την επένδυση των αρθρώσεων και τις μεγάλες μυϊκές ομάδες. Αυτό επιτρέπει στα βακτήρια να βρουν εύκολα το δρόμο τους σε αυτές τις περιοχές.
Η παροχή αίματος στη σπονδυλική στήλη, τη λεκάνη και τη φτέρνα είναι παρόμοια με εκείνη των μακριών οστών και συχνά αναπτύσσονται λοιμώξεις και σε αυτές τις περιοχές.
Οι λοιμώξεις ενέχουν ειδικούς κινδύνους για τα μικρά παιδιά για διάφορους λόγους:
Τα παιδιά που έχουν μολύνσεις των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών τους συχνά έχουν τα ακόλουθα:
Πολλά παιδιά που έχουν οστικές, αρθρώσεις ή μυϊκές λοιμώξεις είχαν πρόσφατους τραυματισμούς. Τα συμπτώματα της λοίμωξης συχνά καλύπτονται από αυτά του τραυματισμού. Επειδή οι γονείς υποθέτουν ότι ο τραυματισμός θα βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να παρατηρήσουν τη λοίμωξη.
Είναι σημαντικό να φέρετε αμέσως το παιδί σας σε γιατρό εάν τα συμπτώματα δεν επιλυθούν γρήγορα στο σπίτι.
Φροντίστε να ενημερώσετε το γιατρό του παιδιού σας για τις περιστάσεις που περιβάλλουν τα συμπτώματα, όπως όταν ξεκίνησαν τα συμπτώματα και εάν υπήρχε προηγούμενη λοίμωξη ή τραυματισμός.
Αφού συζητήσει τα συμπτώματα του παιδιού σας και το ιατρικό ιστορικό, ο γιατρός σας θα εξετάσει την οδυνηρή περιοχή. Μπορεί να ζητήσει από το παιδί σας να μετακινήσει την πληγείσα περιοχή για να δει εάν η κίνηση αυξάνει τον πόνο.
Άλλες εξετάσεις που μπορούν να βοηθήσουν τον γιατρό σας να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να σχεδιάσει τη θεραπεία του παιδιού σας περιλαμβάνουν:
Εξετάσεις αίματος και καλλιέργειες ιστών. Οι εξετάσεις στο αίμα του παιδιού σας, καθώς και σε υγρά και / ή ιστούς από τη μολυσμένη περιοχή, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των βακτηρίων ή άλλων οργανισμών που προκαλούν τη μόλυνση. Αυτές οι πληροφορίες σχετικά με τη λοίμωξη βοηθούν το γιατρό σας να καθορίσει τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισής της.
Εξετάσεις απεικόνισης. Εξετάσεις, όπως ακτινογραφίες, σαρώσεις μαγνητικού συντονισμού και υπερηχογράφημα, παρέχουν στο γιατρό του παιδιού σας εικόνες των οστών, των μυών και των μαλακών ιστών στην πληγείσα περιοχή. Ο γιατρός σας θα αναζητήσει οίδημα γύρω από τα οστά και τους μύες ή υγρό στις αρθρώσεις που έχουν μολυνθεί. Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν το γιατρό σας όταν παίρνει την απόφαση εάν θα θεραπεύσει της τη μόλυνση με αντιβιοτικά ή θα κάνει χειρουργική επέμβαση για να βοηθήσει στην επίλυσή του.
Η συνταγογράφηση αντιβιοτικών είναι η βάση για τη θεραπεία λοιμώξεων.
Ενδοφλεβίως. Αρχικά, το παιδί σας θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για να λάβει αντιβιοτικά μέσω των φλεβών (ενδοφλέβια ή IV). Το πόσο καιρό θα παραμείνει το παιδί σας στο νοσοκομείο θα εξαρτηθεί από το πόσο σοβαρή είναι η λοίμωξη. Τα περισσότερα παιδιά με λοιμώξεις των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών βρίσκονται στο νοσοκομείο για 1 έως 2 εβδομάδες.
Από το στόμα. Για πολλά παιδιά, το αντιβιοτικό τελικά αλλάζει σε μορφή που μπορεί να ληφθεί από το στόμα (από του στόματος) και να χορηγηθεί στο σπίτι.
Γραμμή PICC. Μερικά παιδιά μπορούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν αντιβιοτικό μέσω φλέβας στο σπίτι μέσω ειδικής ενδοφλέβιας συσκευής που ονομάζεται γραμμή PICC (προφέρεται “pick”). Πρόκειται για έναν περιφερειακό κεντρικό καθετήρα (PICC).
Ο χρόνος που απαιτείται για τα αντιβιοτικά για την επίλυση μιας λοίμωξης ποικίλλει από παιδί σε παιδί, αλλά, γενικά, είναι 4 έως 6 εβδομάδες για οστική μόλυνση και 3 έως 4 εβδομάδες για αρθρώσεις ή μυϊκές λοιμώξεις.
Είναι πολύ σημαντικό να παίρνει το παιδί σας όλα τα αντιβιοτικά που του χορηγούνται, ακριβώς όπως συνταγογραφούνται.
Σε ήπιες λοιμώξεις, μόνο τα αντιβιοτικά μπορεί να επιλύσουν την κατάσταση. Πολλά παιδιά, ωστόσο, θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση μολυσμένου υλικού (πύου) από την περιοχή της μόλυνσης. Αυτό θα μειώσει την πίεση και τη φλεγμονή και θα βελτιώσει τη ροή του αίματος, κάτι που θα διευκολύνει τα αντιβιοτικά να φτάσουν στη μολυσμένη περιοχή. Για τα περισσότερα παιδιά, αρκεί μια χειρουργική επέμβαση, αλλά πιο σοβαρές λοιμώξεις μπορεί να απαιτούν δύο ή περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις για να βοηθήσουν στην επίλυση της λοίμωξης.
Τα περισσότερα παιδιά θα αναρρώσουν πλήρως από βαθιές λοιμώξεις μετά από σωστή θεραπεία. Δεν είναι πιθανό να αναπτύξουν ξανά την ίδια λοίμωξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά δεν έχουν περαιτέρω προβλήματα και επιστρέφουν σε όλες τις δραστηριότητές τους.
Γενικά, τα παιδιά θεραπεύονται καλύτερα όταν η λοίμωξη αναγνωρίζεται νωρίς. Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα πλήρους ανάρρωσης όταν η λοίμωξη αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται γρήγορα. Όσο αργότερα γίνει η διάγνωση, τόσο πιο πιθανό είναι η μόλυνση να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στα οστά, τους μύες και άλλους ιστούς που εμπλέκονται.
Ορισμένα προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν σε παιδιά που έχουν σοβαρές και παρατεταμένες λοιμώξεις. Αυτά περιλαμβάνουν θρόμβους αίματος, ανακοπές ανάπτυξης, παραμορφωμένα οστά, κατάγματα μέσω οστού που εξασθενεί από μόλυνση, θάνατο οστού (που ονομάζεται νέκρωση) και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Ωστόσο, αυτά τα προβλήματα είναι σπάνια.
Σε πολλές κοινότητες, οι βαθιές λοιμώξεις προκαλούνται συχνότερα από έναν συγκεκριμένο τύπο βακτηρίων γνωστό ως MRSA. Αυτό το βακτήριο είναι πιο ικανό να αντισταθεί στα αντιβιοτικά που προηγουμένως λειτούργησαν καλά για τη θεραπεία αυτών των λοιμώξεων.
Επί του παρόντος, υπάρχουν αρκετά αντιβιοτικά που λειτουργούν πολύ καλά κατά του MRSA και είναι ανεκτά πολύ καλά από τα παιδιά που υποβάλλονται σε θεραπεία.