Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Τα πρώιμα σημάδια

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μια συστηματική, αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του σώματος επιτίθεται σε υγιείς ιστούς. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τον συνδετικό ιστό που περιβάλλει τις αρθρώσεις (αρθρικός υμένας), οδηγώντας στα κλασικά συμπτώματα του οιδήματος και της δυσκαμψίας των αρθρώσεων.

Ωστόσο, δεδομένου ότι η ΡΑ μπορεί να επηρεάσει διάφορα όργανα του σώματος, μπορεί να αναπτυχθεί ένα ευρύ φάσμα μη ειδικών συμπτωμάτων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν ασαφή και γενικά συμπτώματα. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στη λήψη θεραπείας.

Πρώιμα σημάδια ρευματοειδούς αρθρίτιδας

Με περισσότερες από 100 διαφορετικές μορφές αρθρίτιδας, δεν είναι ασυνήθιστο, ιδιαίτερα στην αρχή της νόσου, τα συμπτώματα να αγνοούνται ή ακόμη και να γίνεται λάθος διάγνωση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να εμφανίζονται πιο συγκεκριμένα σημάδια και συμπτώματα.

Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα πρώιμα σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας:

Κόπωση

Η κόπωση γενικά χαρακτηρίζεται ως αίσθημα υπερβολικής κόπωσης ή έλλειψης ενέργειας και κινήτρων, είτε σωματικά, συναισθηματικά ή διανοητικά. Η κόπωση των ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα τείνει να είναι πιο σοβαρή από αυτή, που προκαλείται απλώς από την έλλειψη ύπνου.

Αν και υπάρχουν πολλά ψυχοκοινωνικά στοιχεία που μπορούν να συμβάλουν στα αισθήματα κόπωσης, τα τρέχοντα στοιχεία έχουν δείξει, ότι η θεραπεία της ΡΑ με ορισμένα βιολογικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσει την κόπωση. Το γεγονός ότι τα βιολογικά φάρμακα μειώνουν το επίπεδο κόπωσης σε άτομα με ΡΑ υποδηλώνει, ότι η συστηματική φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κόπωσης.

Εκτός από τη φλεγμονή, η διάγνωση μιας δια βίου αυτοάνοσης ασθένειας μπορεί να αλλάξει τη ζωή. Χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη και διαχείριση, οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται συγκλονισμένοι, ανήσυχοι και κατάθλιψη. Όλα αυτά τα συναισθήματα μπορούν να συμβάλουν στην εξουθενωτική κόπωση και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τακτικά κατά τη διάρκεια επισκέψεων υγειονομικής περίθαλψης.

Πυρετός

Εκτός από τα μη ειδικά συμπτώματα όπως η κόπωση και το γενικό αίσθημα, ότι δεν είναι καλά (αδιαθεσία), σε ορισμένα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, υποδηλώνει ότι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν χαμηλό πυρετό. Ενώ η ΡΑ στοχεύει συνήθως τον αρθρικό υμένα (τον ιστό που επενδύει το εσωτερικό της κάψουλας της άρθρωσης), η συνολική αύξηση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί, κατά καιρούς, να οδηγήσει στην ανάπτυξη πυρετού. Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί το σώμα από αυτό, που ψευδώς αντιλαμβάνεται ως ξένο εισβολέα.

Είναι απίθανο η ρευματοειδής αρθρίτιδα να οδηγήσει σε υψηλούς πυρετούς, επομένως εάν εμφανιστεί, είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια για να αποκλείσετε την παρουσία μιας υποκείμενης λοίμωξης. Τα άτομα με ΡΑ που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε σοβαρή μόλυνση.

Δυσκαμψία της άρθρωσης

Ένα βασικό χαρακτηριστικό διαφοροποίησης της ΡΑ σε σύγκριση με άλλες μορφές αρθρίτιδας είναι ότι τα άτομα με ΡΑ τείνουν να εμφανίζουν δυσκαμψία στις αρθρώσεις. Αυτή η δυσκαμψία είναι συνήθως χειρότερη το πρωί και βελτιώνεται με τη δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα, το να ρωτάς πόσο διαρκεί η πρωινή δυσκαμψία ενός ατόμου είναι μια ερώτηση ρουτίνας, που τίθεται από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και τους ρευματολόγους.

Τα άτομα με ΡΑ χωρίς θεραπεία ή υποθεραπεία θα παρατηρήσουν ακαμψία, που διαρκεί περισσότερο από μία ώρα. Τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ακόμη και οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) μπορεί επίσης να εμφανίσουν αυξημένη δυσκαμψία των αρθρώσεων μετά από μεγάλες περιόδους αδράνειας, κάτι που είναι γνωστό ως φαινόμενο πηκτωματοποίησης. Οι πιο συχνά προσβεβλημένες αρθρώσεις τείνουν να είναι οι μικρές αρθρώσεις των χεριών, των καρπών και των ποδιών, αν και όλες οι αρθρώσεις μπορεί να επηρεαστούν.

Ερυθρότητα και πρήξιμο των αρθρώσεων

Η ΡΑ είναι μια συστηματική φλεγμονώδης νόσος, η οποία τείνει να στοχεύει τις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς τους. Η φλεγμονή εντός του αρθρικού αρθρικού υμένα μπορεί να οδηγήσει σε ερυθρότητα, πρήξιμο και ζέστη των αρθρώσεων, για να μην αναφέρουμε πόνο και δυσκαμψία. Η ένταση της ερυθρότητας και του πρηξίματος της άρθρωσης σχετίζεται άμεσα με την ποσότητα της υποκείμενης φλεγμονής μέσα στην άρθρωση.

Πόνος και ευαισθησία στις αρθρώσεις

Ο πόνος ή η ευαισθησία των αρθρώσεων συνήθως προκαλείται από φλεγμονή εντός του χώρου της άρθρωσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πρησμένες αρθρώσεις, οι οποίες γίνονται επώδυνες στο άγγιγμα και με ορισμένες κινήσεις. Η μείωση της φλεγμονής μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και της ευαισθησίας.

Θερμότητα στις αρθρώσεις

Η φύση της ΡΑ προσφέρεται για την ανάπτυξη θερμών και ευαίσθητων αρθρώσεων. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και την ποσότητα της φλεγμονής που υπάρχει, ένα άτομο μπορεί στην πραγματικότητα να αισθάνεται θερμότητα, που πηγάζει από τις αρθρώσεις του. Η θερμότητα των αρθρώσεων παρατηρείται συνήθως όταν ένα άτομο εμφανίζει έξαρση της ΡΑ (φορές που τα συμπτώματα επιδεινώνονται).

Μούδιασμα και Μυρμήγκιασμα

Η αίσθηση μουδιάσματος και μυρμηγκιάσματος, μαζί με μια αίσθηση με καρφίτσες και βελόνες (γνωστές ως παραισθησία), είναι ένα κοινό νευρολογικό σύμπτωμα. Σε άτομα με ΡΑ, η φλεγμονή μιας άρθρωσης μπορεί να εξαπλωθεί στα γύρω νεύρα και να προκαλέσει μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. Ένα κοινό μέρος που συμβαίνει αυτό είναι στους καρπούς.

Η φλεγμονή που περιβάλλει το μέσο νεύρο μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, το οποίο περιλαμβάνει συμπτώματα όπως μούδιασμα και μυρμήγκιασμα του αντίχειρα, του δείκτη, του μέσου και του μισού του δακτύλου.

Απώλεια βάρους

Αν και δεν έχει σημειωθεί οριστική σχέση μεταξύ της ΡΑ και της απώλειας βάρους, μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι, όταν οι άνθρωποι πονούν, τείνουν να έχουν μειωμένη όρεξη. Επομένως, στα αρχικά στάδια της νόσου, πριν από τη διάγνωση και τη θεραπεία και κατά τη διάρκεια διαλείπουσας έξαρσης, οι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν απώλεια βάρους χωρίς άλλη γνωστή αιτία.

Μειωμένο εύρος κίνησης

Με μεγαλύτερα επίπεδα φλεγμονής που σημειώνονται σε όλο το σώμα και εντός των αρθρώσεων, οι άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν σφίξιμο στις αρθρώσεις ή μειωμένο εύρος κίνησης. Συνήθως, οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κάνουν μια γροθιά ή να κρατήσουν σωστά ένα στυλό. Όταν εμπλέκονται μεγαλύτερες αρθρώσεις, όπως τα γόνατα, οι άνθρωποι μπορεί να παρατηρήσουν μειωμένη ικανότητα κάμψης ή επέκτασης στην άρθρωση του γόνατος.

Το μειωμένο εύρος κίνησης των αρθρώσεων σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο φλεγμονής που τις επηρεάζει. Ωστόσο, σε μεταγενέστερη ασθένεια, η χρόνια και επίμονη φλεγμονή των αρθρώσεων μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη και καταστροφή των αρθρώσεων, οδηγώντας σε μόνιμη μείωση της ευκαμψίας και της κινητικότητας των αρθρώσεων.