Κάταγμα αντιβραχίου

Το αντιβράχιο σας αποτελείται από δύο οστά, την ωλένη και την κερκίδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις καταγμάτων αντιβραχίου ενηλίκων, και τα δύο οστά είναι σπασμένα.

Κατάγματα του αντιβραχίου μπορεί να εμφανιστούν κοντά στον καρπό στο απώτατο (απώτερο) άκρο του οστού, στη μέση του αντιβραχίου, ή κοντά στον αγκώνα στο πάνω (εγγύς) άκρο του οστού. Αυτό το άρθρο επικεντρώνεται σε κατάγματα που εμφανίζονται στα μεσαία τμήματα της κερκίδας και την ωλένης.

Ανατομία του αντιβραχίου

Εάν κρατάτε τα χέρια σας στο πλάι σας με τις παλάμες σας στραμμένες προς τα πάνω, η ωλένη είναι το οστό που βρίσκεται πιο κοντά στο σώμα σας και η κερκίδα είναι πιο κοντά στον αντίχειρά σας. Η ωλένη είναι μεγαλύτερη στον αγκώνα και η κερκίδα είναι μεγαλύτερη στον καρπό.

Η κύρια κίνηση του αντιβραχίου είναι η περιστροφή: η ικανότητα να γυρίσουμε τις παλάμες μας πάνω ή κάτω. Η ωλένη παραμένει ακίνητη ενώ η ακτίνα περιστρέφεται γύρω από αυτό. Αυτή είναι η κίνηση που χρησιμοποιείται για να γυρίσετε ένα κατσαβίδι ή να στρίψετε σε μια λάμπα. Τα κατάγματα του αντιβραχίου μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά σας να περιστρέψετε το χέρι σας, καθώς και να λυγίσετε και να ισιώσετε τον καρπό και τον αγκώνα.

Περιγραφή

Τα οστά του αντιβραχίου μπορούν να σπάσουν με διάφορους τρόπους. Το κόκαλο μπορεί να σπάσει λίγο, ή μπορεί να σπάσει σε πολλά κομμάτια. Τα σπασμένα κομμάτια των οστών μπορεί να ευθυγραμμιστούν ευθεία ή μπορεί να είναι πολύ μακριά από τη θέση τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, το οστό θα σπάσει με τέτοιο τρόπο ώστε τα θραύσματα των οστών να κολλήσουν στο δέρμα ή μια πληγή να διεισδύσει μέχρι το σπασμένο οστό. Αυτό ονομάζεται ανοιχτό κάταγμα και απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα λόγω του κινδύνου μόλυνσης.

Λόγω της ισχυρής δύναμης που απαιτείται για να σπάσει η ωλένη και η κερκίδα στη μέση του οστού, είναι πιο συνηθισμένο για τους ενήλικες να σπάνε και τα δύο οστά κατά τη διάρκεια ενός τραυματισμού στο αντιβράχιο. Όταν ένα μόνο οστό στο αντιβράχιο είναι σπασμένο, είναι συνήθως η ωλένη – συνήθως ως αποτέλεσμα ενός άμεσου χτυπήματος στο εξωτερικό του βραχίονα σας όταν το έχετε ανυψώσει για αυτοάμυνα.

Αιτίες καταγμάτων

Οι πιο συχνές αιτίες καταγμάτων αντιβραχίου περιλαμβάνουν:

• Άμεσο πλήγμα
• Πέσιμο πάνω σε έναν τεντωμένο βραχίονα, συχνά κατά τη διάρκεια σπορ ή από ύψος
• Ατυχήματα αυτοκινήτων / μοτοσικλετών

Συμπτώματα

Ένα σπασμένο αντιβράχιο προκαλεί συνήθως άμεσο πόνο. Επειδή συνήθως εμπλέκονται και τα δύο οστά, τα κατάγματα του αντιβραχίου προκαλούν συχνά μια προφανή παραμόρφωση – το αντιβράχιο σας μπορεί να φαίνεται λυγισμένο και μικρότερο από το άλλο χέρι. Πιθανότατα θα πρέπει να στηρίξετε τον τραυματισμένο βραχίονα σας με το άλλο σας χέρι.

Επιπλέον συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Πρήξιμο
• Μώλωπες (όχι τόσο συχνές όσο σε άλλα σπασμένα οστά)
• Αδυναμία περιστροφής του βραχίονα
• Μούδιασμα ή αδυναμία στα δάχτυλα ή στον καρπό (σπάνια)

Εξέταση γιατρού

Τα περισσότερα άτομα με κατάγματα στο αντιβράχιο θα πάνε σε κέντρο επείγουσας φροντίδας ή σε ιατρείο έκτακτης ανάγκης για αρχική θεραπεία.

Φυσική εξέταση και ιατρικό ιστορικό

Είναι σημαντικό ο γιατρός σας να γνωρίζει τις περιστάσεις του τραυματισμού σας. Για παράδειγμα, εάν πέσατε από μια σκάλα, πόσο ψηλά ήσασταν; Είναι εξίσου σημαντικό για το γιατρό σας να γνωρίζει εάν έχετε υποστεί άλλους τραυματισμούς και εάν έχετε άλλα ιατρικά προβλήματα, όπως ο διαβήτης. Ο γιατρός σας πρέπει επίσης να γνωρίζει εάν παίρνετε φάρμακα.

Αφού συζητήσετε τα συμπτώματα και το ιατρικό σας ιστορικό, ο γιατρός σας θα κάνει προσεκτική εξέταση. Ο γιατρός σας:

1. Θα εξετάσει το δέρμα σας για να δει αν υπάρχουν αμυχές από τον τραυματισμό. Τα θραύσματα των οστών μπορούν να σχίσουν το δέρμα και να δημιουργήσουν ρήξεις. Αυτό οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
2. Θα ελέγξει τον παλμό σας στον καρπό για να βεβαιωθεί ότι η  ροή του αίματος που περνά από το αντιβράχιο σας στο χέρι σας, είναι καλή.
3. Θα ελέγξει αν μπορείτε να μετακινήσετε τα δάχτυλά σας και τον καρπό σας και να αισθανθείτε πράγματα με τα δάχτυλά σας. Μερικές φορές, τα νεύρα μπορεί να τραυματιστούν ταυτόχρονα με το σπάσιμο του οστού, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία και μούδιασμα στο χέρι και στον καρπό.
4. Ο γιατρός μπορεί να εξετάσει τον ώμο, τον άνω βραχίονα, τον αγκώνα, τον καρπό και το χέρι σας, ακόμη και αν παραπονεθείτε μόνο για πόνο στο χέρι.

Ακτινογραφίες

Οι ακτίνες Χ είναι η πιο κοινή και ευρέως διαθέσιμη τεχνική διαγνωστικής απεικόνισης. Οι ακτίνες Χ μπορούν να δείξουν εάν το οστό είναι σπασμένο και εάν υπάρχει μετατόπιση (το κενό μεταξύ σπασμένων οστών). Μπορούν επίσης να δείξουν πόσα κομμάτια σπασμένου οστού υπάρχουν.

Θεραπεία

Η θεραπεία των σπασμένων οστών ακολουθεί έναν βασικό κανόνα: τα σπασμένα κομμάτια πρέπει να επανατοποθετηθούν στη θέση τους και να αποφευχθεί η μετακίνηση από τη θέση τους μέχρι να επουλωθούν. Επειδή η κερκίδα και η ωλένη βασίζονται μεταξύ τους για υποστήριξη, είναι σημαντικό να σταθεροποιηθούν σωστά. Εάν τα οστά δεν είναι ευθυγραμμισμένα με ακρίβεια κατά τη διάρκεια της επούλωσης, μπορεί να οδηγήσει σε μελλοντικά προβλήματα με την κίνηση του καρπού και του αγκώνα.

Οι περισσότερες περιπτώσεις καταγμάτων αντιβραχίου ενηλίκων απαιτούν χειρουργική επέμβαση για να βεβαιωθείτε ότι τα οστά είναι σταθερά και στη σωστή θέση για επιτυχή επούλωση.

Άμεση θεραπεία

Ενώ βρίσκεστε στην αίθουσα έκτακτης ανάγκης, ο γιατρός μπορεί να προσπαθήσει να επανατοποθετήσει προσωρινά τα οστά, ανάλογα με το πόσο μακριά βρίσκονται τα κομμάτια. Η «μείωση» είναι ο τεχνικός όρος αυτής της διαδικασίας κατά την οποία ο γιατρός μετακινεί τα κομμάτια στη θέση του. Αυτή δεν είναι χειρουργική διαδικασία. Ο πόνος σας θα ελεγχθεί με φάρμακα. Στη συνέχεια, ο γιατρός σας θα εφαρμόσει νάρθηκα (όπως το καστ) στο αντιβράχιο σας και θα σας δώσει νάρθηκα για να κρατήσετε το χέρι σας στη θέση του. Σε αντίθεση με ένα πλήρες καστ, ένας νάρθηκας μπορεί να σφίξει ή να χαλαρώσει..

Είναι πολύ σημαντικό να ελέγχετε την κίνηση ενός σπασμένου οστού. Η μετακίνηση ενός σπασμένου οστού μπορεί να προκαλέσει πρόσθετη βλάβη στο οστό, στα κοντινά αιμοφόρα αγγεία και στα νεύρα ή άλλους ιστούς που περιβάλλουν το οστό.

Πρόσθετη άμεση θεραπεία θα περιλαμβάνει την εφαρμογή πάγου για τη μείωση του πρηξίματος και την παροχή φαρμάκων για τον πόνο.

Μη χειρουργική θεραπεία

Εάν μόνο ένα κόκκαλο είναι σπασμένο και δεν είναι εκτός θέσης, μπορεί να είναι δυνατό να το αντιμετωπίσετε με χύτευση ή στήριγμα. Ο γιατρός σας θα παρακολουθεί στενά την επούλωση του κατάγματος και θα σας στέλνει συχνά  για ακτινογραφίες. Εάν το κάταγμα αντιβραχίου αλλάξει θέση, ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για να επαναφέρετε τα οστά μαζί.

Χειρουργική θεραπεία

Όταν και τα δύο οστά του αντιβραχίου είναι σπασμένα, ή εάν τα οστά έχουν τρυπήσει το δέρμα (ανοιχτό κάταγμα αντιβραχίου), συνήθως απαιτείται χειρουργική επέμβαση.

Λόγω του αυξημένου κινδύνου μόλυνσης, τα ανοιχτά κατάγματα συνήθως προγραμματίζονται για χειρουργική επέμβαση αμέσως. Οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν αντιβιοτικά ενδοφλέβια στην αίθουσα έκτακτης ανάγκης και ενδέχεται να λάβουν εμβόλιο τετάνου. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, τα θραύσματα από τον τραυματισμό θα καθαριστούν διεξοδικά. Τα σπασμένα οστά συνήθως στερεώνονται κατά την ίδια χειρουργική επέμβαση.

Εάν το δέρμα γύρω από το κάταγμα δεν έχει σχιστεί, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει να περιμένετε μέχρι να υποχωρήσει το πρήξιμο πριν κάνετε εγχείρηση. Κρατώντας το χέρι σας ακινητοποιημένο και ανυψωμένο για αρκετές ημέρες θα μειωθεί το πρήξιμο. Δίνει επίσης στο δέρμα που έχει τεντωθεί την ευκαιρία να ανακάμψει.

Ανοιχτή μείωση και εσωτερική στερέωση με πλάκες και βίδες. Αυτός είναι ο συνηθέστερος τύπος χειρουργικής επισκευής για κατάγματα στο αντιβράχιο. Κατά τη διάρκεια αυτού του τύπου διαδικασίας, τα θραύσματα των οστών επανατοποθετούνται (μειώνονται) στην κανονική τους ευθυγράμμιση. Κρατούνται μαζί με ειδικές βίδες και μεταλλικές πλάκες προσαρτημένες στην εξωτερική επιφάνεια του οστού.

Ανοιχτή μείωση και εσωτερική στερέωση με ράβδους. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, μια ειδικά σχεδιασμένη μεταλλική ράβδο εισάγεται μέσω του χώρου του μυελού στο κέντρο του οστού.

Εξωτερική στερέωση. Εάν το δέρμα και τα οστά έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές, η χρήση πλακών και βιδών και μεγάλες τομές μπορεί να τραυματίσουν περαιτέρω το δέρμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση. Σε αυτήν την περίπτωση, ενδέχεται να αντιμετωπιστεί με εξωτερικό σταθεροποιητή. Σε αυτόν τον τύπο λειτουργίας, μεταλλικοί πείροι ή βίδες τοποθετούνται στο οστό πάνω και κάτω από το σημείο θραύσης. Οι ακίδες και οι βίδες συνδέονται σε μια ράβδο έξω από το δέρμα. Αυτή η συσκευή είναι ένα σταθεροποιητικό πλαίσιο που κρατά τα οστά στη σωστή θέση ώστε να μπορούν να επουλωθούν.

 

Επιπλοκές από κατάγματα αντιβραχίων

Τα κατάγματα του αντιβραχίου μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω τραυματισμό και επιπλοκές.

Τα άκρα των σπασμένων οστών είναι συχνά αιχμηρά και μπορούν να κόψουν ή να σχίσουν τα γύρω αιμοφόρα αγγεία ή τα νεύρα.

Η υπερβολική αιμορραγία και οίδημα αμέσως μετά τον τραυματισμό μπορεί να οδηγήσει σε οξύ σύνδρομο, μια κατάσταση στην οποία το πρήξιμο διακόπτει την παροχή αίματος στο χέρι και στο αντιβράχιο. Συνήθως εμφανίζεται εντός 24 έως 48 ωρών από τον τραυματισμό και προκαλεί έντονο πόνο κατά την κίνηση των δακτύλων. Το σύνδρομο μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια αίσθησης και λειτουργίας και απαιτεί χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης μόλις διαγνωστεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το κάλυμμα του δέρματος και των μυών ανοίγεται και αφήνεται ανοιχτό για να ανακουφίσει την πίεση και να επιτρέψει την επιστροφή του αίματος.

Τα ανοιχτά κατάγματα εκθέτουν το οστό στο εξωτερικό περιβάλλον. Ακόμα και με καλό χειρουργικό καθαρισμό των οστών και των μυών, το οστό μπορεί να μολυνθεί. Η οστική μόλυνση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί και συχνά απαιτεί πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις και μακροχρόνια αντιβιοτικά.

Επιπλοκές από τη χειρουργική επέμβαση

Υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με όλη τη χειρουργική επέμβαση. Εάν ο γιατρός σας συστήσει χειρουργική επέμβαση, πιστεύει ότι τα πιθανά οφέλη της χειρουργικής επέμβασης υπερτερούν των κινδύνων.

1. Μόλυνση. Υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης με οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση, είτε πρόκειται για κάταγμα στο αντιβράχιο είτε για άλλο σκοπό.
2. Βλάβη στα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία. Υπάρχει μικρός κίνδυνος τραυματισμού στα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία γύρω από το αντιβράχιο. Αν και κάποιο προσωρινό μούδιασμα είναι συχνό αμέσως μετά τον τραυματισμό σας, εάν εμφανίσετε επίμονο μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα δάχτυλά σας, επικοινωνήστε με το γιατρό σας.
3. Μια άλλη σπάνια επιπλοκή είναι η επούλωση μεταξύ των δύο οστών του αντιβραχίου με μια γέφυρα οστού. Αυτό μπορεί να μειώσει την περιστροφή των οστών και να αποτρέψει την πλήρη κίνηση.

Η χειρουργική επέμβαση δεν εγγυάται την επούλωση του κατάγματος. Ένα κάταγμα μπορεί να αποσπαστεί, ή οι βίδες, οι πλάκες ή οι ράβδοι μπορεί να μετατοπιστούν ή να σπάσουν. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους, όπως:

• Ο ασθενής δεν ακολουθεί οδηγίες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
• Ο ασθενής έχει άλλα προβλήματα υγείας που επιβραδύνουν τη θεραπεία. Μερικές ασθένειες, όπως ο διαβήτης, η αργή επούλωση. Το κάπνισμα ή η χρήση άλλων προϊόντων καπνού επιβραδύνουν επίσης την επούλωση.
• Εάν το κάταγμα συσχετίστηκε με κοπή στο δέρμα (ανοιχτό κάταγμα), η επούλωση είναι συχνά πιο αργή.
• Οι λοιμώξεις μπορούν επίσης να επιβραδύνουν ή να αποτρέψουν την επούλωση.

Εάν το κάταγμα στο αντιβράχιο δεν θεραπευτεί, μπορεί να χρειαστεί περαιτέρω χειρουργική επέμβαση.

Ανάκτηση

Τα οστά έχουν αξιοσημείωτη ικανότητα να επουλώνονται. Τα οστά του βραχίονα χρειάζονται συνήθως 3 έως 6 μήνες για να επουλωθούν πλήρως. Όσο πιο σοβαρός είναι ο τραυματισμός σας, τόσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια ανάρρωσή σας.

Διαχείριση του πόνου

Ο πόνος μετά από τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση είναι ένα φυσικό μέρος της διαδικασίας θεραπείας. Ο γιατρός και οι νοσοκόμες σας θα εργαστούν για να μειώσουν τον πόνο σας, κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει να ανακάμψετε γρηγορότερα.

Τα φάρμακα συνταγογραφούνται συχνά για βραχυπρόθεσμη ανακούφιση από τον πόνο μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμό. Πολλοί τύποι φαρμάκων είναι διαθέσιμοι για τη διαχείριση του πόνου, όπως οπιοειδή, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) και τοπικά αναισθητικά. Ο γιατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν συνδυασμό αυτών των φαρμάκων για να βελτιώσει την ανακούφιση του πόνου, καθώς και να ελαχιστοποιήσει την ανάγκη για οπιοειδή.

Αποκατάσταση από κάταγμα αντιβραχίου

Μη χειρουργική θεραπεία. Η αποκατάσταση ξεκινά συνήθως μετά από λίγες εβδομάδες, διατηρώντας το χέρι ακίνητο χρησιμοποιώντας χύτευση ή στήριγμα. Σε πολλές περιπτώσεις, ένας φυσιοθεραπευτής θα βοηθήσει στην αποκατάσταση, ξεκινώντας με ήπιες ασκήσεις για να αυξήσει το εύρος κίνησης, και σταδιακά προσθέτοντας ασκήσεις για την ενίσχυση του βραχίονα.

Χειρουργική θεραπεία. Ανάλογα με την πολυπλοκότητα του σπασίματος και τη σταθερότητα της επιδιόρθωσης, μπορεί να χρειαστεί χύτευση ή στήριγμα για 2 έως 6 εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση. Οι ασκήσεις κίνησης για το αντιβράχιο, τον αγκώνα και τον καρπό συνήθως ξεκινούν λίγο μετά τη χειρουργική επέμβαση. Αυτή η πρώιμη κίνηση είναι σημαντική για την αποφυγή δυσκαμψίας Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει επισκέψεις σε φυσιοθεραπευτή ή εργοθεραπευτή, ανάλογα με το πόσο ακινητοποιήθηκε το χέρι σας.

Αποτελέσματα

Κάποια ακαμψία μετά την επούλωση είναι κοινή, αλλά αυτό συνήθως δεν επηρεάζει τη συνολική λειτουργία του βραχίονα σας.

Ο γιατρός σας θα σας συμβουλεύσει για το πότε μπορεί να επιστρέψετε στην εργασία και τις αθλητικές δραστηριότητες. Αυτό ποικίλλει ανάλογα με το μοτίβο θραύσης και τον τύπο και τη σταθερότητα της επισκευής.

Εάν είχατε χειρουργική επέμβαση, οι πλάκες και οι βίδες συνήθως μένουν στη θέση τους για πάντα. Εάν σκέφτεστε την αφαίρεση, αυτή η δεύτερη χειρουργική επέμβαση συνήθως δεν θα έχει προγραμματιστεί έως ότου τα οστά σας έχουν στερεωθεί πλήρως (1 έως 2 χρόνια μετά την αρχική χειρουργική επέμβαση).