Αρθρίτιδα του ώμου

Με απλά λόγια, η αρθρίτιδα είναι φλεγμονή μιας ή περισσοτέρων αρθρώσεων. Σε έναν ασθενή ώμο, η φλεγμονή προκαλεί πόνο και δυσκαμψία.

Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την αρθρίτιδα του ώμου, υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπευτικές αγωγές, οι οποίες αν ακολουθηθούν από τους ασθενείς, οι περισσότεροι με αρθρίτιδα είναι σε θέση να διαχειριστούν τον πόνο και να παραμείνουν ενεργοί.

Ανατομία

Ο ώμος σας αποτελείται από τρία οστά: το άνω μέρος του βραχίονα, την ωμοπλάτη και το λαιμό σας (κλείδα).

Το κεφάλι του οστού του άνω βραχίονα προσαρμόζεται σε μια στρογγυλή υποδοχή στην ωμοπλάτη σας. Αυτή η υποδοχή ονομάζεται γλενοειδές. Ένας συνδυασμός μυών και τενόντων διατηρεί το οστό του βραχίονα σας κεντραρισμένο στην υποδοχή του ώμου σας. Αυτοί οι ιστοί ονομάζονται περιστροφικές μανσέτες.

Υπάρχουν δύο αρθρώσεις στον ώμο, οι οποίες μπορεί να προσβληθούν από αρθρίτιδα. Η μία άρθρωση βρίσκεται όπου η κλείδα συναντά το άκρο της ωμοπλάτης (ακρόμιο). Αυτό ονομάζεται ακρομικυκλική άρθρωση (AC).

Όπου το κεφάλι του βραχίονα προσαρμόζεται στην ωμοπλάτη, ονομάζεται γλονοσωματική άρθρωση.

Για να σας προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία, ο γιατρός σας θα πρέπει να καθορίσει ποια άρθρωση επηρεάζεται και τι είδους αρθρίτιδα έχετε.

Οστεοαρθρίτιδα

Επίσης γνωστή ως αρθρίτιδα «φθορά», η οστεοαρθρίτιδα είναι μια κατάσταση που καταστρέφει το λείο εξωτερικό κάλυμμα (αρθρικός χόνδρος) των οστών. Καθώς ο χόνδρος φθείρεται, γίνεται ξεφτισμένος και τραχύς και ο προστατευτικός χώρος μεταξύ των οστών μειώνεται. Κατά τη διάρκεια της κίνησης, τα οστά της άρθρωσης τρίβονται μεταξύ τους, προκαλώντας πόνο.

Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και είναι πιο συχνή στην ακρομικυκλική άρθρωση από ό,τι στην γλουνοσωματική άρθρωση ώμου..

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

 

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (RA) είναι μια χρόνια ασθένεια που προσβάλλει πολλαπλές αρθρώσεις σε όλο το σώμα. Είναι συμμετρική, που σημαίνει ότι επηρεάζει συνήθως την ίδια άρθρωση και στις δύο πλευρές του σώματος.

Οι αρθρώσεις του σώματός σας καλύπτονται με επένδυση – που ονομάζεται αρθρικό- που λιπαίνει την άρθρωση και διευκολύνει την κίνηση. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί διόγκωση της επένδυσης, η οποία προκαλεί πόνο και δυσκαμψία στην άρθρωση.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους δικούς του ιστούς. Στην ρευματοειδή αρθρίτιδα, οι άμυνες που προστατεύουν το σώμα από λοίμωξη βλάπτουν τον φυσιολογικό ιστό (όπως χόνδροι και συνδέσμους) και μαλακώνουν τα οστά.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι εξίσου συχνή και στις δύο αρθρώσεις του ώμου.

Μετατραυματική αρθρίτιδα

Η μετατραυματική αρθρίτιδα είναι μια μορφή οστεοαρθρίτιδας, που αναπτύσσεται μετά από τραυματισμό, όπως κάταγμα ή εξάρθρωση του ώμου.

Αρθροπάθεια περιστροφικής μανσέτας

Η αρθρίτιδα μπορεί επίσης να αναπτυχθεί μετά από ένα μεγάλο, μακρόχρονο κάταγμα. Η σπασμένη περιστροφική μανσέτα δεν μπορεί πλέον να συγκρατεί την κεφαλή του βραχίονα στην υποδοχή του γλενοειδούς και ο βραχίονας μπορεί να κινηθεί προς τα πάνω και να τρίψει το ακρόμιο. Αυτό μπορεί να βλάψει τις επιφάνειες των οστών, προκαλώντας την ανάπτυξη αρθρίτιδας.

Ο συνδυασμός ενός μεγάλου δακτυλίου περιστροφικής μανσέτας και προχωρημένης αρθρίτιδας μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό πόνο και αδυναμία και ο ασθενής μπορεί να μην δύναται να σηκώσει το χέρι στο πλάι.

Αγγειακή νέκρωση

Η αγγειακή νέκρωση (AVN) του ώμου είναι μια οδυνηρή κατάσταση, που εμφανίζεται όταν διακόπτεται η παροχή αίματος στην κεφαλή του βραχίονα. Επειδή τα κύτταρα των οστών πεθαίνουν χωρίς παροχή αίματος, το AVN μπορεί τελικά να οδηγήσει σε καταστροφή της άρθρωσης του ώμου και σε αρθρίτιδα.

Η αγγειακή νέκρωση αναπτύσσεται σταδιακά. Καθώς εξελίσσεται, το νεκρό οστό σταδιακά καταρρέει, το οποίο βλάπτει τον αρθρικό χόνδρο που καλύπτει το οστό και οδηγεί σε αρθρίτιδα. Αρχικά, η αγγειακή νέκρωση επηρεάζει μόνο την κεφαλή του βραχίονα, αλλά καθώς εξελίσσεται, η σπασμένη κεφαλή του βραχίονα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην υποδοχή του γλενοειδούς.

Οι αιτίες της αγγειακής νέκρωσης περιλαμβάνουν χρήση στεροειδών υψηλής δόσης, βαριά κατανάλωση αλκοόλ, δρεπανοκυτταρική νόσο και τραυματισμό, όπως κατάγματα στον ώμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν μπορεί να εντοπιστεί αιτία. Αυτό αναφέρεται ως ιδιοπαθής αγγειακή νέκρωση.